Description
มีคนมาปรึกษาว่า อยากปรึกษาเรื่องความรู้สึกอะค่ะ คือมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มันตีกันไปหมดเลยค่ะ ทั้งเรื่องเพื่อน ครอบครัว คนรอบตัว และการเรียนต่าง ๆ มากมาย หนูไม่มีแม้กระทั่งที่ปรึกษาเลยค่ะ แค่คนที่พร้อมรับฟังหนูก็แทบไม่มีเลย เพื่อนหนูไม่มีใครจริงใจกับหนูเลย มีแต่คนหวังผลประโยชน์ เอาแต่ใส่หน้ากากใส่กัน มีช่วงนึงหนูไม่อยากทน เป็นความรู้สึกที่ว่าทำไมต้องอดทนอะ เราไม่ได้เกิดเพื่อมาแคร์คนทั้งโลกถูกไหม ตายก็ตายไปคนเดียว หนูก็เลยขอห่างกับเพื่อน แต่กลายเป็นว่าไม่มีใครเข้าใจ และเอาแต่โทษหนูว่าเป็นความผิดหนู โคตรแย่เลยอะ แล้วเราก็ทะเลาะกันหนักมาก จนเกือบตัดเพื่อนกันไปเลย เพราะต่างคนต่างใช้อารมณ์มากกว่า และต่างฝ่ายก็ต่างไม่เข้าใจเหตุผลของกันและกัน แต่สุดท้ายเราก็กลับมาดีกัน แต่ความรู้สึกหนูมันพังไปหมดแล้ว หนูให้อภัยเขาแล้ว แต่เขาก็ทำแบบเดิมใส่หนู เราคบกันแบบฝืน ๆ อึดอัด หนูก็เลยเลือกถอยออกมาแบบเงียบ ๆ แล้วก็ค่อย ๆ หายไป หนูหมดศรัทธากับคำว่าเพื่อนไปแล้ว แถมครอบครัวหนูก็มีปัญหากันอีก เนื่องจากอะไรหลาย ๆ อย่าง เลยมีปากเสียงกันบ้าง ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก พอขึ้นมัธยมหนูก็ต้องมาเรียนต่างจังหวัดอยู่กับอาและย่า หนูทะเลาะกับพวกเขาบ่อยมาก ไม่มีใครเข้าใจหรือรับฟังเลย แรก ๆ ก็ดี แต่ตอนหลังมันแย่ไปหมดเลยค่ะ หนูทำอะไรก็ผิด พวกเขาเอาแต่ตีกรอบให้หนูและกดดันหนูไปหมด ครอบครัวและคนที่บ้านเป็นพวกเจ้าอารมณ์ หนูไม่มีทางออก บ่อยครั้งก็ระบายอารมณ์ด้วยการร้องไห้เงียบ ๆ คนเดียวในห้อง แต่หลัง ๆ มานี้ทุกอย่างแย่ลงกว่าเดิม หนูคุมไม่อยู่ก็ต่อยกำแพงบ้าง แล้วหนูก็รู้จักเพื่อนคนนึงในเฟซบุ๊ก แต่ก็ไม่เคยเจอกันเพราะอยู่ไกลกันมาก เราสนิทกันจนเขาเป็น safe zone ที่ดีให้หนู แต่ช่วงนี้เขางี่เง่าเกินไป ดื้อ เอาแต่ใจและก้าวก่ายหนูมากเกินไป จนทำให้หนูอึดอัดและไม่โอเคเลย แล้วหนูก็เป็นคนขี้โมโห คุมอารมณ์ไม่อยู่ ขี้พาลแถมก็ยังเป็นคนที่มองโลกในแง่ลบมาตลอด แล้วอะไรหลาย ๆ อย่างที่เขาทำใส่หนู เช่น เพื่อน ครอบครัว คนที่บ้านต่าง ๆ ทำให้หนูเผลอทำอะไรไปแบบไม่ตั้งใจไปบ้าง หนูสับสน ไม่โอเคกับความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ ตอนนี้หนูกำลังเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไปแล้วตอนนี้หนูไม่มีเพื่อนเลยสักคนค่ะ เป็นอะไรที่แย่มากเลย ที่ปรึกษาหรือคนที่รับฟังไม่มีอีกแล้ว พ่อแม่ไม่เคยรับฟังหนูเลย พี่ ๆ ก็ไม่มีเวลามาสนใจ หนูอยากใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวให้ได้ แต่หนูยังคงอ่อนต่อโลกเกินไป หนูไม่เข้มแข็งเหมือนภายนอกเลย แต่มีอย่างนึงที่อยู่กับหนูคือ บังทัน หนูเป็นติ่งที่ไม่มีใครสนับสนุน แต่หนูก็ยังคงเป็นติ่ง เพราะบังทันคือสิ่งเดียวที่ช่วยเยียวยาหนูให้ดีขึ้นในทุก ๆ ครั้ง แต่โลกความจริง หนูไม่เหลือใครเช่นเคย
– การฝึกสติในชีวิตประจำวันนั้นจำเป็นต่อชีวิตอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ขาดไปไม่ได้เลย เพราะถ้าเราขาดสติเราจะขาดการเชื่อมโยงกับตัวเองอย่างแท้จริง
– ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน แฟน หรือครอบครัว รวมถึงคนในสังคมใด ๆ ก็ตามแต่ ทุกคนล้วนแต่รักสุขเกลียดทุกข์ นี่คือสัจธรรมความเป็นจริงที่เปลี่ยนแปลงไปไม่ได้
– แล้วสิ่งที่เราคิดว่าเราไม่มีใคร มันอาจจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ แต่อย่างน้อยเราก็ยังมีเราอยู่นะ มือสองข้างนี้มีเพื่อเอาไว้กุมมือกันในเวลาที่เราไม่เหลือใคร จงโอบกอดตัวเองให้เป็น
– อย่าพยายามพึ่งพาสิ่งภายนอก มีหลายคนมาก ๆ ที่เจอพื้นที่ปลอดภัยแล้วก็เข้าไปยึดติดถือมั่น แล้วก็เข้าใจไปว่านี่คือสถานที่ปลอดภัยของชีวิตเราแล้ว แต่ทุกสิ่งก็ยังคงตั้งอยู่บนความไม่เที่ยงอยู่ดี
– ปัญหาในชีวิตที่กำลังรุมเร้าเรา มันกำลังทดสอบความคิด และจิตใจของเราอย่างแท้จริง ทุกครั้งที่ชีวิตมาบีบคั้นนั่นจะทำให้ตัวตนเดิมแท้ถูกกะเทาะเปลือกออกไป แล้วจิตวิญญาณที่เราสะสมจะปรากฏออกมา
