Description
มีคนมาปรึกษาว่า พี่ครับพอมีเวลารับฟังปัญหาไหมครับ คือเรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้วครับ แต่ตอนนี้ก็ยังแก้ปัญหานั้นไม่ได้เลย ตอนนี้คือเราก็ ม.4 แล้วนะ แต่เสียความรู้สึกมากที่แม่ยังไม่ปล่อยผมไปไหนเลย แบบว่าให้ออกไปข้างนอก ได้ใช้ชีวิตเอง แก้ไขปัญหาเอง อะไรอย่างนี้ครับ แล้วตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันจะอดทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ นะ ขนาดผมไปทำรายงานของโรงเรียน แม่ก็ยังตามผมไปเลย พอจะมีทางแก้ไขได้อยู่ไหมครับ มันก็จริงอยู่ที่ผมคิดว่าเราควรอดทน แต่เราก็อดทนมามากพอแล้วนะ กับพฤติกรรมของแม่ที่ไม่เข้าใจลูก พอบางสิ่งที่เรายังไม่รู้หรือสงสัยอะไร พอไปปรึกษาแม่ เขาก็ไม่ได้รับฟังเลยเหมือนกัน มีแต่จะว่ากล่าว ดุด่า ตอนนี้มีแค่พี่สาวกับพ่อที่เข้าใจผมอยู่
– ปัญหาเรื่องครอบครัว เป็นสิ่งเดียวที่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้จริง นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่สามารถแก้ไขได้ แต่บริบทของผู้ถูกกระทำ จะให้แก้ยังไงไปมากกว่าให้แก้ที่ใจ
– หากมีพ่อแม่มาปรึกษาแล้วเขาพร้อมที่จะเปิดใจรับฟังคำปรึกษา ลดอัตตาตัวตนว่าฉันเป็นพ่อนะ เป็นแม่นะ สิ่งเหล่านี้ยังพอมีโอกาสที่เราจะมีพื้นที่หายใจเพิ่มมากยิ่งขึ้น เพราะคนกระทำไม่ใช่เรา
– ความสุขในวันนี้ คือการที่เราได้เกิดมาบนโลกที่ยังพอมีพระธรรมหลงเหลืออยู่ แน่นอนว่าอีกไม่นานทุกสิ่งที่เกิดขึ้น จะต้องเสื่อมสลายเป็นธรรมดา วันนี้สังเกตให้ได้ว่าเราพอทำอะไรได้บ้าง
– ทุกครั้งที่เรากำลังปรึกษาใครก็ตาม สิ่งแรกที่เราจะได้รับคือความคิดเห็นใหม่ ๆ มันคือก้าวแรกของการเปิดใจรับฟังไอเดีย หรือทัศนคติด้านอื่น ๆ ถึงแม้ว่ามันจะดีบ้าง แย่บ้าง แต่นี่คือการลองอะไรใหม่ ๆ ของชีวิต
– ไม่ว่าปัญหาจะหนักหนาสักแค่ไหน ขอแค่เราเชื่อว่าปัญหานี้จะต้องผ่านพ้นไป มันผ่านเพราะระยะเวลาก็ได้ และมันก็ผ่านเพราะเราก้าวผ่านปัญหาไปได้เอง มันอยู่ที่เราเลือกแล้วแหละว่าเราอยากจะทนอยู่หรืออยู่ทน
