ในทุกวันนี้รอยยิ้มได้หายออกไปจากชีวิตเกือบทั้งหมด ไม่ใช่เพียงเพราะโลกนี้นั้นทำร้ายเรา แต่ผู้คนมักหลงลืมไปว่า รอยยิ้มที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่สิ่งภายนอกแต่อย่างใด แต่มันกลับอยู่ที่สิ่งภายในเกือบทั้งหมดทั้งสิ้น หากวันนี้เราเริ่มตระหนักรู้แล้วว่า การที่เราจะใช้ชีวิตให้มีความสุขมากที่สุด เราจะต้องเริ่มต้นฝึกฝนที่จะมีการยิ้มในใจบ้าง.
การยิ้มในใจก็คือ การยิ้มที่ออกมาจากจิตใจของเราจริง ๆ มันเป็นการที่เราไม่ต้องฝืน ไม่ต้องอดทน ไม่ต้องทำอะไรให้มันดูเหมือนว่าเราแสร้งยิ้มไปกับสิ่งนั้น หน้าที่ของเราก็คือปล่อยใจให้เป็นไปตามสภาวะอย่างสิ่งที่ควรจะเป็น แล้วก็ปล่อยวางให้ทุกอย่างนั้น เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยที่ประกอบกันขึ้นมา แม้ว่ากระบวนการสร้างของรอยยิ้มอาจจะเป็นความยากลำบากขึ้นตามอายุ และช่วงวัย แต่อย่างน้อยมันก็ยังทำให้เราได้รับรู้ว่า การรักษารอยยิ้มในจิตใจก็ยังจำเป็น.
เมื่อรอยยิ้มมันออกมาจากจิตใจอย่างแท้จริง สายตาก็จะยิ้มตาม รอยยิ้มบนใบหน้าก็จะออกมาอย่างสิ่งที่มันเกิดขึ้นมาเอง โดยที่เราไม่ต้องพยายามที่จะยิ้มอีกต่อไป ให้ลองสังเกตผู้คนที่ฝืนยิ้ม มันดูเป็นอย่างไร เรารู้สึกมีความสุขในขณะที่เขากำลังยิ้มอยู่หรือไม่ เพียงเพราะอะไร พอเราตอบคำถามเหล่านั้นได้เราก็จะค้นพบว่า มนุษย์มักจะมีความทุกข์อยู่แล้วเป็นปกติ มันจึงเป็นเรื่องสวนกระแสธรรมชาติที่จะทำให้เรามีความสุข.
มันจึงเป็นการยากที่เราจะไปขโมยรอยยิ้มจากใคร แล้วหลงเชื่อไปว่าจะมีคน ๆ หนึ่งที่จะมาทำให้ชีวิตของเรามีความสุขมากยิ่งขึ้น เมื่อผู้คนไม่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวของเขาเอง หลังจากนั้นปัญหาของความสุขก็จะตามมาอย่างหาที่สุดมิได้ จงเรียนรู้ว่า รอยยิ้มก็คือสิ่งที่เราไม่ต้องไปบังคับมัน แล้วไม่มีใครเลยบนโลกนี้จะสร้างรอยยิ้มให้กับเราได้ ถ้าเราไม่เปิดรับสิ่งนั้นเข้ามายังที่จิตใจเอง.
เริ่มต้นตั้งแต่วันนี้ ในการที่จะกักเก็บรอยยิ้มเอาไว้บ้าง รอยยิ้มที่เป็นธรรมชาตินั่นคือความจริงใจ ความบริสุทธิ์ และความผ่องใสของจิตใจเรา สังคมนั้นยังต้องการความจริงใจเป็นพื้นฐานของชีวิต แล้วการที่เราไม่สามารถค้นพบความจริงใจจากผู้คนในสังคมได้เลย ก็ไม่ได้แปลว่าเราควรที่จะเพิกเฉยความจริงใจนั้นไปโดยปริยาย แต่มันคือการเร่งสร้าง เร่งกระทำ และเร่งเรียนรู้ว่า เราก็คือคนหนึ่งที่ต้องการยิ้มในใจ.
รอยยิ้มที่มาจากจิตใจนั้นคือ รอยยิ้มที่จริงใจ มันเป็นสิ่งที่โลกนี้ยังคงต้องการอยู่เสมอ
ศุภกิตติ์ กิติมหาคุณ