เวลาที่มีจำกัดเหมือนนาฬิกาทรายที่ทรายนั้น ค่อย ๆ ไหลลงมาสู่ที่ต่ำในไม่กี่วินาทีเม็ดทรายจำนวนมาก ก็จะเทจนมาถึงก้นถ้วยได้สำเร็จ เปรียบเหมือนกับชีวิตคนเราที่ทุกคนมีเวลาเป็นของตัวเอง มันขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะสามารถใช้เวลานั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือเปล่า บางคนคิดว่าเวลาเป็นของหาง่าย ส่วนบางคนก็คิดว่าเวลาเป็นของหายาก แตกต่างหลากหลายกันไป.
ถ้าทุกคนมีนาฬิกาทราย เราจะทำยังไงกับชีวิตให้สำเร็จลุล่วงก่อนที่มันจะสายเกินไปดีล่ะ ผมเชื่อว่าทุกคนอาจจะเสียใจกับสิ่งที่ล่วงไปแล้วบ้าง และคาดหวังในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงอยู่เป็นประจำ เรื่องของเวลาไม่สามารถไปบังคับอะไรได้ ก็เพราะมันคือ ‘เวลา’ ยังไงล่ะ ในขณะที่เรายังมีเวลาให้ทรายไหลลงมาสู่ก้นถ้วย เราก็ต้องทำให้ดีที่สุดให้สมกับเม็ดทรายที่มันจะดำเนินต่อไปอย่างไม่ลดละเลิก และการมองดูนาฬิกาทราย ทำให้ผมได้คิดอะไรได้หลายอย่างในชีวิต.
เราชอบปล่อยให้เวลาล่วงเลยโดยเปล่าประโยชน์ เราทิ้งเวลาอันมีค่าไปกับสิ่งที่ไม่ก่อเกิดประโยชน์อะไร เพียงเพื่อใช้ชีวิตไปวัน ๆ แต่มันอาจจะมีคนมาเถียงได้ว่า “แล้วจะให้เราทำอะไรล่ะ ก็ในเมื่อเราก็ทำงาน หาเงิน ดูแลลูกเมียอย่างดีที่สุดแล้ว” จริง ๆ การทำแบบนี้มันก็ถือว่าใช้ชีวิตคุ้มค่าแล้ว แต่การเรียนรู้ว่าสุดท้ายแล้วความสุขในชีวิตมันไม่ใช่ปลายทาง แต่มันอยู่ระหว่างทางต่างหาก.
คนเรามัวแต่สนใจเมื่อไหร่ที่เวลานั้นจะหมดลง แต่กลับเพิกเฉยต่อการอยู่กับปัจจุบัน ถึงแม้เราจะดูแลคนรอบข้างมันก็ไม่สามารถตอบความรู้สึกตัวเองได้จริง ๆ หรอกนะว่า “เราต้องการอะไรจริง ๆ” ก็เพราะว่าคุณขาดการเข้าใจในการเกิดมายังบนโลกใบนี้ คุณไม่รู้หรอกว่าการเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากเย็นแค่ไหน คุณไม่รู้หรอกว่าในขณะที่คุณกำลังมีความทุกข์ มีคนอื่นที่ไม่สามารถเรียนรู้ได้เลยว่าทุกข์คืออะไร เพราะเขาไม่มีความจริงปรากฏแก่เขาเหล่านั้นเลย มีแต่การจมอยู่กับอารมณ์ตลอดเวลา แม้กระทั่งเวลาที่เราคิดว่าทุกข์นั่นแหละคือหนทางของการรู้ทุกข์.
เวลาไม่เคยหยุดเดิน วันหนึ่งเราทุกคนก็ต้องจากโลกนี้ไป แล้วการที่เราให้ทรายมันไหลลงไปเรื่อย ๆ มันจะคุ้มค่ากับการเกิดมาเป็นมนุษย์จริง ๆ หรือ มีเงินทอง เกียรติยศ และชื่อเสียง วันหนึ่งผู้คนมากมายก็จะลืมเลือนไป คงเหลือแต่คุณงามความดีที่คุณได้ทำไว้แค่นั้น ถ้าหากวัน ๆ คุณไม่เคยทำความดีเลย นั่นก็คือว่าคุณเสียเวลาที่ใช้ไปในชีวิต เสียเวลาที่เกิดมามีความคิด อ่านออก เขียนได้ เปรียบเหมือนนาฬิกาทรายที่มันให้ความยุติธรรม อันนี้ขึ้นอยู่กับคุณแล้วว่าจะใช้เวลาไปกับอะไร.
ทุกวันจะหมดไปอย่างไร้ค่า หากการกระทำนั้นขาดความหมายอันแท้จริง
ศุภกิตติ์ กิติมหาคุณ