Description
มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ หนูชื่ออุ้มนะคะ มีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ หนูไม่รู้ว่าช่วงนี้หนูมีอาการคิดถึงบ้าน หรือว่าหนูงี่เง่าไปเองค่ะ หนูมาเรียนแถว ๆ กรุงเทพแล้วก็ไม่ได้กลับบ้านมาจะ 6 เดือนแล้วค่ะ แต่ว่าก็คุยกับแม่ทุกวันนะคะ จนไม่คิดว่าจะมีอาการคิดถึงบ้านได้ พักหลัง ๆ มานี้ เวลาคุยกับที่บ้าน ถ้าทางนู้นพูดอะไรที่แบบรุนแรงกระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อย หนูก็จะเสียความรู้สึกไปเลย มันทำให้หลังจากที่วางสายไปแล้ว ก็จะทำให้เก็บไปคิดมากถึงขั้นร้องไห้ ที่บ้านก็ไม่เคยที่จะโทรกลับมานะคะ ทำให้ยิ่งคิดมากไปอีก ว่าเรางี่เง่าเขาไม่สนใจเราแล้วล่ะมั้ง แต่จริง ๆ เขาก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนะคะ หนูก็จะเคลียร์อยู่ตลอด แต่ด้วยความที่น้ำเสียงหนูมันแข็งกร้าวมั้งคะ เลยทำให้เป็นเรื่องตลอดเลย แล้วมันดูงี่เง่ามาก ๆ ด้วยค่ะ หนูเลยอยากรู้ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันคือความงี่เง่า หรืออะไรกันแน่คะ รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
– มันไม่ใช่ความงี่เง่า หรืออาการคิดถึงบ้านโดยส่วนเดียว ทุกอย่างล้วนประกอบกันขึ้นมา
– อย่าคิดว่าเขาไม่สนใจเรา หรืออย่าไปคิดว่าเขาต้องมาสนใจเรา คนส่วนใหญ่มักจะคิดแต่เรื่องตัวเองไม่ค่อยสนใจคนอื่น
– ที่สำคัญ ไม่มีใครมานั่งสนใจคนอื่นได้ตลอดเวลา 24 ชั่วโมง อย่างแน่นอน ให้หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง
– การนึกถึงแต่ตัวเองมันทำให้เราไม่เข้าใจตัวเอง ให้ลองมองไปที่แม่บ้าง ว่าวันนี้แม่เหนื่อยไหม ลองถามท่านดูเผื่อเราจะรู้สึกดีขึ้น
– ทุกปัญหามักจะเริ่มต้นด้วยความกลัว เช่น กลัวว่าเขาจะไม่เข้าใจเราจริง ๆ หรือกลัวว่าถ้าบอกความรู้สึกไปเราจะดูแย่ในสายตาเขา
