Description
มีคนมาปรึกษาว่า บางทีเป็นห่วงจนน้อยใจ ที่เขาไม่ค่อยนึกถึงเรา ในการที่เราพูดหรือถามมากไป มันแก้ตรงไหนได้ไหม ต่อให้ยังไงเราก็ตามทุกอย่างที่เขาสร้างขึ้นมา ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก นี่มันได้ผลใช่ไหมครับ ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าจะได้อยู่หรือไปต่อได้นานแค่ไหน ตอนนี้อายุ 17 รู้จักแล้วก็อยู่ด้วยกันมาตลอด 4 ปีแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ด้วยกัน แต่รู้สึกกลัว ว่าวันไหนถ้าเราไม่พยายามรักษาเขาไว้ จะบอกว่ารักก็พูดไม่ถูก เพราะทุกวันนี้เราห่างเขาไม่ได้เลยครับ อยากอยู่แบบนี้ต่อไป แต่กลัวว่าวันนึงเราจะท้อจนทนไม่ไหวครับ เราผูกพันกับเขานะ แต่เขารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจกับเราเท่าไร ตอนนี้คิดมากถึงขั้นอยากไปอยู่บ้านเกิด เรียนรู้ รักษาตัวเอง แต่ก็ห่วงคนใจร้ายแบบนี้ คนเราก็มีหัวใจ แต่ทำไมเขาใจร้ายกับมนุษย์ด้วยกัน ทั้งที่เราหวังดีกับเขาตลอด แล้วถ้าเราหายไปไกล ๆ มันจะช่วยให้เราลืมได้ไหมครับ
– เวลาเรารักใครสักคนก็เหมือนเราเป็นพระเอกในละครเรื่องนั้น ๆ ถึงแม้มันจะดูวิงวอนและอ้อนวอนมากแค่ไหน แต่ก็คือชีวิตเรา
– เมื่อคนเราโตขึ้นไปเรื่อย ๆ เราจะรู้ว่าความรักที่แท้จริง อาจจะไม่ใช่การรักผู้อื่นโดยส่วนเดียว แต่เป็นการหันกลับมารักตัวเองให้มากขึ้น
– การจะเลิกรักใครสักคนนึง ต้องรู้ชัดก่อนว่า ที่เรากำลังจะเลิกรักเพราะเรากำลังหลงเขาอยู่หรือเปล่า เพราะเลิกรักไม่สามารถทำได้ แต่หยุดหลงสามารถทำได้
– บางครั้งความรักที่แท้จริง ก็คือการปล่อยคนที่เรารักไปจากชีวิตเราก็ได้เหมือนกัน เราไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันในทุก ๆ ที่ ขอแค่เรามองท้องฟ้าเดียวกันก็พอแล้ว
– การหายไปจากชีวิตใครสักคนนึง อาจจะช่วยเยียวยาความสัมพันธ์ได้ระดับหนึ่ง แต่สุดท้ายเราก็ต้องหันกลับมารักตัวเองให้ได้ ทุ่มเทกับเป้าหมายในชีวิตเราพอ
