Description
มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ อยากปรึกษาอะไรบางอย่างค่ะ ยาวหน่อยนะคะ เราเคยคบคน ๆ นึง เขาเป็นรุ่นน้องของเพื่อน เกิดเดือนเดียวกับเราแต่ช้ากว่า 1 ปีค่ะ บ้านเขามีพี่น้องกัน 3 คน ค่อนข้างมีฐานะเลย เขาเป็นคนที่ 2 แล้วบ้านเขา ตามใจลูกมาก ปล่อยมาก แต่เขาไม่ได้เละเทะขนาดนั้นนะคะ เขายังมีความรับผิดชอบต่อชีวิตเขาอยู่ เราเจอเขาวันนั้นที่ร้านเหล้าแถวมหาลัยเรา เป็นร้าวชิว ๆ ดนตรีสดค่ะ เพื่อนเราที่เป็นพี่ที่สนิทกับเขาพามาที่ร้าน แต่เขาไม่มีที่นั่งเลยต้องมานั่งข้างเรา ไป ๆ มา ๆ เราก็มองว่าน้องน่ารักดี เลยขอไอจีจากเพื่อน ตั้งใจว่าจะคุยเล่น ๆ แต่แอบหวังลึก ๆ พอน้องเขาเริ่มตอบเราก็เริ่มคุย พอคุยก็เริ่มรู้สึกมากขึ้น เราเป็นคนที่รู้สึกกับใครแล้วจะรู้สึกมาก ๆ อยากดูแลเขามาก ๆ คุยได้สักพักก็ตกลงคบกัน เขาเป็นคนที่ขี้หึงขี้หวงมาก งี่เง่าบางเรื่อง เช่น เราชอบนั่งเล่นห้องเพื่อนแล้วกลับห้องดึก ก็จะชอบงอนที่เราไม่มีเวลาให้เขา ไปไหนก็ต้องบอกตลอด ออกจากห้องลงลิฟท์ขึ้นแท็กซี่ ตอนนั่งรถคือเหวี่ยงเลยค่ะ ใครไปส่งเราบ้าง แล้วก็ชอบมาย้ำเราว่านั่งแท็กซี่จริง ๆ เราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ แต่จะทะเลาะเพราะความไม่เข้าใจกันมากกว่า เรื่องที่ทะเลาะจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับเรา แต่อาจจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขา เพราะช่วง ม.ปลาย เขาออกมาติวเอาวุฒิยื่นมหาลัย ประมาณว่าชีวิตก็จะวนเวียนกับการเรียนแบบนี้ค่ะ เลยน่าจะเจอโลกภายนอกน้อย เข้าสังคมน้อยด้วย เขาขี้เล่นขี้เต๊าะผู้หญิงนะคะ แถมเที่ยวย่านทองหล่อบ่อย เพื่อนผู้หญิงเยอะ ผู้หญิงก็เข้าหาเยอะด้วย เราก็ไม่เคยห้ามเพราะนิสัยผู้ชายแหละ แค่บ่น ๆ แกล้ง อยากไปไหนให้เขาไปตลอด บางทีเพื่อนไปทองหล่อเขาไม่อยากไป แต่เราอยากให้เขาไปเพราะเห็นว่าเรียนอย่างเดียว ติวอย่างเดียว มันก็ดูเครียด อยากให้เขาพักผ่อนบ้าง แล้วเขาก็เป็นคนใจร้อนใช้ได้เลยค่ะ เวลาไม่พอใจอะไรก็จะเหวี่ยงทุกอย่าง มีพาลบ้างตอนเวลาพ่อแม่บ่นก็มาพาลใส่เราต่อ เวลาทะเลาะกันก็ชอบใช้คำพูดแรง ๆ แบบพูดไม่คิดเราเสียความรู้สึกนะ แต่คิดว่าสักวันพอเขาเข้ามหาลัยเขาเจอโลกภายนอกเจอสังคม มันจะทำให้เขาค่อย ๆ เอาตัวเองออกมาจากกรอบของตัวเอง แล้วเปิดใจรับฟังอะไรหลาย ๆ อย่างมากขึ้น แต่ตอนนี้เลิกกันแล้วค่ะ เรื่องเกิดจากวันนั้นเราให้เพื่อนผู้ชายที่มหาลัยไปส่งที่หอค่ะ หอเราเป็นหอหญิงอยู่แล้ว เรื่องขึ้นห้องนี่ไม่ต้องนึกถึงเลย ตอนจะกลับเลยทักไปบอกเขาว่ากลับกับคนนี้นะ รู้จักกันตั้งแต่ช่วงปรับพื้นฐาน รวม ๆ ที่รู้จักเพื่อนคนนี้ก็มีนาปีที่แล้ว เพื่อน ๆ เราคนอื่นที่เขารู้จัก ก็รู้จักเพื่อนที่จะไปส่งคนนี้ค่ะ พอถึงตึกจอดรถ เราก็ถ่ายรูปไปให้เขา แต่เหมือนเขาจะหงุดหงิดนะคะ เราเลยถามไปว่าให้ลงไหม เดี๋ยวกลับแท็กซี่ก็ได้ พอย้ำไปอีกรอบเขาก็บอกว่าไม่ต้องทั้ง 2 รอบค่ะ พอกลับมาที่หอเขาก็มีงอน ๆ เราเลยบอกว่าเราไม่ผิดอะไรนะ เพราะถือว่าบอกแล้วถามแล้ว สักพักก็ดีขึ้นมาค่ะ แต่ก่อนหน้านี้เพื่อนคนนั้นที่มาส่งทักมาบอกว่า “อย่าไปบอกใครนะ เดี๋ยวแฟนมึงรู้แฟนมึงจะโกรธ” เราเลยบอกไปว่า “จะให้บอกใครล่ะ แฟนงอนไปเรียบร้อยแล้ว” เพื่อนก็บอกว่า “เอ้า ก็บอกไปสิว่าเป็นเพื่อน” เราก็บอกว่า “บอกแล้ว แต่มันไม่ฟัง” เราก็บ่น ๆ ไปตามประสาผู้หญิง และเพื่อนเราก็บอกว่า “เออ ๆ ค่อย ๆ คุยกันเดี๋ยวก็ดีขึ้น” แล้วเราก็ลบแช็ตไป แต่ลืมลบในการแจ้งเตือน แล้ววันนั้นแฟนก็มาหาเราที่คอนโดค่ะ เราอยู่ที่ห้องสมุดข้างล่าง ละเราก็ใส่หูฟังอีกข้างให้เขาฟังเพลงค่ะ สักพักเขาก็หยิบมือถือเรามาเช็ก สักพักเลื่อนมาเจอแจ้งเตือนก็เลยถามเราว่าใคร เราก็บอกว่าคนนี้ไงที่มาส่ง แต่เปิดมาแช็ตว่างค่ะ เขาเลยโวยวายหนักเลยว่าถ้าเพื่อนกันจริง ๆ ไม่มีอะไรจริง ๆ แล้วจะลบทำไม เราเลยทักเพื่อนเราให้มันแคปแช็ตมาค่ะ แต่พอเขาเห็นก็เอาไป unsent บ้าง ลบบ้างอยู่แบบนั้น แต่เขาเลือกที่จะไม่ฟังค่ะ เราเลยหงุดหงิด แล้วเราก็รู้สึกว่าเราเป็นประจำเดือนรอบนี้เราหงุดหงิดง่ายมาก เลยเลือกที่จะเงียบ ต่างคนต่างเงียบและตึงใส่กัน เราเลยเอื้อมไปหยิบหูฟังเขา ค่อย ๆ หยิบแล้วมาใส่ สักพักเขาลุกขึ้นเก็บของแล้วก็ลุกไปเลย แต่ก่อนเดินไปเขาวางบัตรจอดรถไว้ให้เราเอาไปแสตมป์ค่ะ สักพักเราก็เลยลุกไปห้องแล้วแสตมป์ให้ เราก็ลงมาสูบบุหรี่ แล้วทักไปว่าอยู่ไหนจะเอาบัตรจอดรถไปให้ เขาบอกว่าอยู่ร้านข้าว เราเลยเดินไป พอถึงที่นั่นเราก็เดินออกมาเลยค่ะ ไม่หันกลับไปมองเลยเพราะโกรธที่เขาไม่เปิดใจฟังไม่คิดจะฟังเราบ้างเลย ต่อมาเราก็เลยเดินขึ้นห้อง สักพักเขาก็ทักมาว่ากลับละนะ ตอนนั้นเราร้องไห้เลยค่ะ แล้วบอกว่าให้เขากลับบ้านดี ๆ นะ ค่อย ๆ ขับรถด้วย สักพักเขาก็ทักมาว่าเลิกกันเถอะ แล้วให้เหตุผลประมาณว่า ทำแบบนี้เหมือนไล่กันทางอ้อมเลยนะ นี่มันบ้านเธอไม่ใช่บ้านเขานะเหมือนไล่กันเลยอะ เขาไม่เคยทำแบบนี้ใส่เธอเลยนะ แล้วก็ไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้ด้วย มันเกินไป รับไม่ได้ประมาณนี้ค่ะ แล้วเหมือนรอบนี้ที่เลิกกันเขาจะไม่กลับมาจริง ๆ แล้ว เราเลยทักไปบอกความรู้สึกเราไปส่วนนึงเพื่อขอโทษเขา ว่าการที่อยู่กับเขามันดีกว่าจริง ๆ ไม่อยากให้อะไรที่มันมีอยู่ทุกวันมันหายไป เขาบอกว่าไม่รู้ว่าจะทำยังไง มันเสียความรู้สึกไปแล้ว กลับไปไม่รู้จะเหมือนเดิมไหม เราเลยถามไปว่างั้นกลับมาคบกันแล้วลองคุยแบบใช้เหตุผลมากขึ้น ใจเย็น ๆ กว่านี้ดีไหม ยังไม่ต้องรีบตอบตอนนี้ก็ได้ เราเคารพการตัดสินใจของเธอนะ พร้อมแล้วค่อยบอกก็ได้ แล้วเขาก็หายไปเลยค่ะ พอถึงวันครบรอบเมื่อวาน เขาส่งอะไรมาไม่รู้ เราอ่านไม่ทันเพราะเขา unsent ไป วันนี้ตอนเช้าด้วยค่ะ เราเลยบอกว่าจะยกเลิกข้อความทำไม ส่ง ๆ มาเถอะ เขาบอกว่ามันไม่มีอะไรประมาณนี้ค่ะ เราควรรอ ให้เวลาเขา หรือว่าตัดใจดีคะ เรารู้ตัวเราเองว่าเราเป็นคนที่ตัดใจจากคน ๆ นึงง่ายเหมือนกัน เพราะเราเจอมาเยอะ เราโดนทำร้ายมาเยอะ เรารักตัวเองมากขึ้นจากเมื่อก่อนเยอะ แต่ไม่ใช่กับคนนี้เลยค่ะ เรากล้าพูดเลยว่าเขาดีกว่าแฟนเก่าเราทุกคนค่ะ จนมาเจอคนนี้ เขาดีกว่าเราทุกอย่างเลย
– ความรักในวัยรุ่นก็คือการวิ่งไล่ตามความรู้สึกของฝ่ายตรงข้าม มันคือภาระและมันก็คือความสุขอันน้อยนิดติดตามมาเท่านั้นเอง
– การคบหากันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่แน่นอนก็ไม่ใช่เรื่องยาก เรื่องราวในชีวิตมาบอกกับเราว่า การประคับประคองความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่ยากกว่ากันเยอะมาก
– ปัญหาในความสัมพันธ์ส่วนใหญ่คือ เราและอีกฝ่ายเลือกที่จะไม่ฟังกัน แถมต่างคนต่างมองคนละมุม พอคบไปสักพักนึงเราจะตอบตัวเองได้ว่า เราควรจะคบต่อไปหรือพอแค่นี้
– เรื่องของชีวิตคู่ มันจะตอบแบบตัดสินอย่างเด็ดเดี่ยวไปเลยไม่ได้ว่า เราผิดหรือเขาผิด เราถูกหรือเขาถูก มันคือการมองอย่างเข้าใจกันอย่างแท้จริงมากกว่า
– นี่คืออีกเหตุการณ์หนึ่งที่เข้ามายังในชีวิตของเรา ประสบการณ์ในชีวิตเปรียบเหมือนสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่า ‘เราควรทำ’ และ ‘เราไม่ควรทำ’ อย่างไรต่อไปในภายภาคหน้า นำมาปรับใช้ให้จงได้
