โลกใบนี้นั้นกว้างใหญ่ไพศาล แม้กระทั่งโลกภายในก็คือปัจเจกชน และโลกภายนอกคือสังคม เราก็จึงจำเป็นจะต้องเข้าใจความเวิ้งว้างนี้ให้จงได้ มันอาจจะเป็นเพียงแค่แง่มุมหนึ่งที่ทำให้เราได้เข้าใจทุกสรรพสิ่ง แต่แน่นอนว่าหมุดหมายที่สำคัญก็คือการรู้จักตนเองอย่างถ่องแท้นั้นเป็นอย่างไร จุดเริ่มต้นคือตัวเราเอง สู่จุดหมายคือสังคม โลก และสากลจักรวาลสืบไป แล้วมันจะไม่มีวันบรรจบกันได้เลย ถ้าเราไม่เริ่มต้นที่จะออกเดินทาง.
จุดเริ่มต้นจากตัวเราเอง
ตั้งคำถาม แสวงหาคำตอบ แล้วเราจะพบเจอคำตอบ สมการนี้เป็นหลักการของการใช้ชีวิต และทุกสรรพสิ่งเพื่อให้ได้ครุ่นคิดถึงคำตอบที่สูงสุด นั่นก็คือปรัชญาของชีวิต เมื่อปรัชญาของชีวิตเป็นเพียงแค่แง่งามให้สติปัญญาของเรานั้นเติบโต แต่มันอาจจะหมายถึงการไปร่วมสร้างสังคม และสากลจักรวาลนี้ให้งดงามตามไปด้วยเช่นกัน ลองฝึกฝนที่จะตั้งคำถามดูก่อนว่าโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้ เราได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง วันนี้เราเกิดมายังในประเทศใด เราเป็นลูกคนที่เท่าไหร่ และเราสามารถทำอะไรได้บ้างในแต่ละวัน ทุกคำถามเหล่านี้ล้วนเป็นเงื่อนงำที่ทำให้ตัวเราเองทะยานออกไปสู่โลกกว้าง แล้วมันจะช่วยพยุงตัวเราเองในวันที่เราท้อแท้และสิ้นหวัง.
หากว่าเราเริ่มเจอตัวเราเอง เราจะรู้ว่าโลกใบนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ความคิดของเราโดยส่วนเดียว มันมีทั้งความคิดมวลรวม และข้อมูลมากมายเหลือคณานับที่มันไม่สามารถจะระบุเป็นข้อมูลที่นำไปใช้งานได้เลย เพราะมันยังเป็นข้อมูลดิบที่ยังรอเราไปใช้งานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน มันจึงเป็นทั้งบททดสอบและความท้าทายของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ เนื่องจากเราเป็นสายพันธุ์เดียวที่สามารถสร้างมุมมองใหม่ ๆ ให้เกิดขึ้นได้ แถมยังมีการตั้งคำถามถึงการดำรงชีวิตอยู่ มันจึงเป็นคำตอบแล้วว่า เราควรออกเดินทางไกล ที่วันหนึ่งเราจะพบที่พึ่งอันเกษม แม้ว่าวันนี้เราอาจจะยังไม่พร้อม แต่การเตรียมตัวเพื่ออนาคตก็ย่อมเป็นสิ่งที่จำเป็น แล้วนั่นแหละก็จึงเป็นโอกาสของชีวิตที่เราได้เรียนรู้มัน.
เริ่มออกเดินทาง
เมื่อเราออกเดินทาง เราก็จะได้รับบางสิ่งที่ควรได้รับ เช่น ประสบการณ์ ความคิดใหม่ ๆ และคำตอบในชีวิตที่เพิ่มมากขึ้นตามไป ปัญหาจึงเพิ่มมากขึ้น ไม่ได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด เพราะนี่เป็นแค่การเริ่มต้น เพราะการเริ่มต้นมักจะเป็นสิ่งที่ยากเสมอ ความยากนี้ก็อาจจะเป็นตัวช่วยที่ทำให้เราเก่งขึ้น ชาญฉลาดขึ้น แม้กระทั่งมีความสุขในชีวิตก็เพิ่มเติมขึ้นไปด้วย หลังจากนี้ชีวิตก็ได้เดินทางต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น มันเสมือนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในความทรงจำจะจารึกในจิตใจตลอดไป แต่ก็ยังสามารถส่งต่อความหมายไปยังอนาคตได้เช่นกัน รับรู้ว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เราได้เริ่มต้นแล้ว เราจงดื่มด่ำ ยินดี และเข้าใจในสิ่งที่พอเป็นไปได้.
ไม่มีวันไหนที่เราจะไม่ยินดีกับสิ่งที่เราได้เรียนรู้มาเลย ทุกวันคือคำยินดีของชีวิต อย่างน้อยเราก็ภูมิใจในตัวเองที่ได้เริ่มต้น ที่ได้เข้าใจและตระหนักรู้ถึงสิ่งนี้ ว่าอย่างชีวิตคน ๆ หนึ่งที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้ ก็ย่อมทำให้ชีวิตนั้นดีขึ้นได้จริง ถึงแม้ว่ามันอาจจะยังไม่ถึงจุดหมายปลายทาง แต่ถ้าระหว่างทางเราฟูมฟักตัวเอง บ่มเพาะตัวตนระหว่างการเดินทาง จะมีสิ่งใดเล่าหยุดยั้งเราไว้ได้ จงมุ่งมั่นหาคำตอบให้กับชีวิต อุปสรรคในช่วงนี้เป็นเพียงแค่สิ่งเล็ก ๆ ที่ขวางกั้นเราไว้กับคำตอบของชีวิต แล้วมันไม่มีอำนาจใด ๆ เลยที่จะทำให้เราลดความมุมานะจากการหาคำตอบของชีวิตไปได้ แล้วมันจะส่งเราไปสู่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง.
ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ
การถึงที่หมายปลายทางแล้ว ก็อาจจะยิ่งมิใช่จุดจบของชีวิต เมื่อเราจำเป็นจะต้องนำคำตอบเหล่านั้นที่ได้ ขบคิดถึงทางออกว่า สุดท้ายแล้วชีวิตต้องการสิ่งใด ความปรารถนาของชีวิตนั้นเป็นแง่มุมของสรรพสิ่ง หรือเป็นแค่ความคิดเห็นของตัวเราเองเท่านั้น เราจึงจะต้องแยกแยะออกระหว่าง เหตุผลกับความเห็น ซึ่งทั้งสองความหมายแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง บางคนจะบ่งชี้ไปว่า เหตุผลของตัวเราเองกับเหตุผลของคนอื่น แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลด้วยตัวเหตุผลของมันเอง เพียงแต่เหตุผลนั้นก็ย่อมเป็นเหตุและผลที่ตามมา แล้วการที่เราได้คำตอบทั้งหมดแล้ว มันจึงเป็นหนทางย้อนกลับไปสู่ความจริงว่า แล้วเราจะนำคำตอบเหล่านี้ไปช่วยสิ่งใดได้บ้าง.
คำตอบก็ย่อมเป็นคำตอบ แล้วคำตอบก็คือกุญแจที่จะไขประตูที่เราสงสัย หากเราเตรียมตัวมาดี เช่น ตั้งคำถามในสิ่งที่เป็นสาระประโยชน์ หรือว่าตั้งคำถามในทิศทางของความพ้นทุกข์ มันจึงเป็นทั้งการหาคำตอบเพื่อตัวเองและเพื่อผู้อื่น รวมไปถึงความเวิ้งว้างนี้ก็คงเป็นแค่พื้นที่ของชีวิตเท่านั้น ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต กระนั้น ปัญหาทั้งหมดจึงไม่ได้รับการคลี่คลาย แต่มันก็ใกล้เข้ามามากแล้วที่เราจะตระหนักรู้ถึงชีวิตที่เกิดมา พร้อมกับสิ่งที่เราจะหมุดหมายไปอีกหนทางหนึ่ง ซึ่งเป็นหนทางเก่าที่เราผ่านมา เพื่อที่จะตอบคำถามจากที่เราพานพบมาว่ามันเป็นอย่างสิ่งที่มันเป็นจริง ๆ ไหม หรือแค่มันคือภาพจำที่เลือนลางเท่านั้นเอง.
กลับคืนสู่สามัญ
ภาพจำอันเดิม แต่เรามีแว่นตาอันใหม่ นั่นแหละคือคำตอบของชีวิตจริง ๆ เพราะว่าคำตอบของเรื่องราวทั้งหมด ไม่ได้จดจำด้วยตัวของมันเอง แต่มันถูกให้ค่านิยามต่อคำถามนั่นเอง มันจึงไม่มีคำตอบที่ตายตัวหรือสูตรสำเร็จของคำตอบในชีวิตว่า มันควรจะเป็นคำตอบไหน แต่ละคนก็จะตอบในคำถามชีวิตที่แตกต่างกันไป แปรผันตามความสามารถ ทักษะในการแสวงหาคำตอบ และการสังเกตควบคู่กันไปด้วย มันจึงเกิดกระบวนการวิวัฒนาการของการใช้ชีวิต มิใช่เป็นเพียงแค่คำตอบแต่มันเป็นทั้งความหมาย คุณค่าและการเสริมสร้าง วันนี้จึงเป็นวันสุดท้ายที่เราจะออกเดินทางไกล หลังจากนี้มันคือการสร้างไม่ใช่เป็นการค้นหาอีกต่อไป.
ภาพยนตร์ได้ฉายจบไปเรียบร้อย หลังจากนี้มันคือการทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เราได้พบเจอ คำตอบก็จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ทางเดิมคำตอบใหม่ คนเดิมความคิดใหม่ และสิ่งเดิมแต่แง่มุมที่ไฉไลกว่าเดิม นั่นแหละคือคำตอบทั้งหมดของชีวิตอย่างแท้จริง หลังจากนี้จงให้คำตอบนี้แก่ผู้คนรอบข้าง ช่วยเหลือผู้คนบ้างตามเหตุปัจจัย และอย่าลืมตัวตนที่เราได้บ่มเพาะมา ว่าสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นมาได้อย่างไร แล้วเราจะสามารถตระหนักรู้ รวมไปถึงตกผลึกในชีวิตที่สั่งสมมาได้ นั่นก็จึงเป็นการตื่นรู้ของจิตวิญญาณและความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ามนุษย์เดินดินคนนี้ จงดื่มด่ำกับความสำเร็จนี้เพื่อชัยชนะอันขาวสะอาดของประสบการณ์กันดีกว่า.