การบ่งชี้เรื่องของการเวลาได้ มันก็คงจำเป็นจะต้องมีนาฬิกาและอายุขัย ซึ่งทั้งสองสิ่งนี้ล้วนมาบ่งบอกว่า เราควรจะใช้ชีวิตไปในแง่มุมใดมากที่สุด หากว่าเราอยากที่จะใช้ชีวิตให้สุขสมบูรณ์ เราก็ควรที่จะต้องใช้เวลานี้ให้สมบูรณ์ดังที่ตั้งใจเอาไว้ แต่การที่จะใช้ชีวิตให้สมกับสิ่งที่อายุนั้นผ่านพ้นไปในแต่ละวันแต่ละคืนก็จึงไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายเลย.
เวลาในปัจจุบันขณะเป็นสิ่งที่แทบจะเสมือนไม่มีอยู่จริง เรานั้นกำลังจดจำวันนี้ มันจึงเป็นแค่ความทรงจำของเหตุการณ์ที่ผ่านมาเท่านั้นเอง สรุปโดยย่อแล้ววันนี้เป็นเพียงแค่สายใยของความทรงจำตลอดเวลา ทุกวินาทีนั้นผ่านพ้นไป ราวกับวันนี้นั้นไม่เคยเกิดขึ้นจริง เราจำเป็นต้องสะสมปัญญาความสามารถที่จะตระหนักถึงการมีชีวิตอยู่ของตัวเรา แต่กระนั้นเราก็กลับเพิกเฉยสิ่งที่ล้ำค่ามากที่สุด ก็คือสิ่งที่เรียกว่าเวลา.
อายุนั้นเป็นแค่ห้วงเวลาอันมากมาย ขนานกับเวลาที่เป็นตัวแปรของโลก แต่ก็มิอาจจะบรรจบกันได้จริง เพราะบางคนนั้นอายุมากมายแต่สติปัญญากลับไม่ได้ไปพร้อมกับเวลา แต่บางคนนั้นสามารถใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงที่สุด แม้อายุเพียงหลักหน่วยก็สามารถที่จะมีปัญญาในการเข้าใจ เรียนรู้ และยอมรับถึงปัญหานั้นได้อยู่อย่างเสมอ.
แล้วอายุนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่จะเป็นตัวกำหนดระดับความเข้าใจต่อปัญหาใดปัญหาหนึ่ง แต่เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาที่ผ่านพ้นไป เปรียบเสมือนแม่น้ำที่ไม่สามารถระบุได้ว่ากระแสน้ำนี้เกิดขึ้นมานานเพียงใด เพราะมันดูเหมือนว่าจะหลอมรวมไปในกระแสหมดแล้ว เราก็เลยทำได้แค่เพียงรับรู้ว่ากระแสน้ำนี้จะใสสะอาดก็ต่อเมื่อ เราพิจารณาโดยแยบคายต่อสิ่งที่อยู่ในแม่น้ำนี้เท่านั้น แล้วการไม่พิจารณาก็จะทำให้เรามองทุกสิ่งคลาดเคลื่อนไป.
คำว่าอายุเป็นเพียงแค่ตัวเลข คำนี้ก็มีส่วนถูกอยู่บ้าง แต่บางครั้งอายุที่มันไม่ใช่ตัวเลขก็เพียงเพราะเราไม่ได้หยุดเพียงแค่อายุ แต่เราพยายามขวนขวายหาความรู้ใส่ตัวอยู่เนือง ๆ ไม่เพิกเฉยต่อสิ่งเร้าที่มากระตุ้นเตือนว่า อายุมีผลต่อความรับผิดชอบมวลรวม การรับผิดชอบต่อตนเองได้แล้วก็จึงจำเป็นต้องต่อยอดไปยังจุดที่ยิ่งกว่านั้น นั่นก็คือสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวและสังคมโลกสืบไป.
อายุเป็นเพียงแค่ห้วงเวลาที่ผ่านพ้นไป มันจะสลักสำคัญก็ต่อเมื่อเราตระหนักรู้
ศุภกิตติ์ กิติมหาคุณ