โลกใบนี้ขับเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยี ความสามารถ รวมไปถึงทักษะที่เราจะต้องพัฒนาอยู่ตลอดเวลา ทุกสรรพสิ่งหมุนแล้วล้อไปกับสังคมสมัยใหม่อย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้จิตใจของเราได้ก้าวหน้าไปไหนได้ไกลเลย เมื่อชีวิตมาบอกว่า โลกเราใบนี้ไม่ได้อ่อนโยนกับเราขนาดนั้น แต่มันก็ย่อมให้โอกาสกับเรามาเสมอ เพื่อให้เราได้ก้าวต่อไปอย่างยั่งยืน.
ลองมองไปยังจุด ๆ หนึ่งของชีวิต แล้วเราลองที่จะไม่ตั้งคำถามกับมัน มองอย่างสิ่งที่มันกำลังเป็นไป รับรู้ว่ามันคือสิ่งที่ทำให้การมีมุมมองแบบนั้น อย่างที่มันปรากฏอย่างนั้น จะทำให้เราสามารถมองอย่างตรงไปตรงมาได้ บางทีชีวิตก็เหวี่ยงโจทย์มาให้เรารับรู้ว่า เราจะไม่สามารถปรับเปลี่ยนอะไรได้เลย ถ้าเราไม่สามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างแท้จริง กระนั้นเราจึงต้องใส่ใจในสิ่งที่มันเป็นไปให้มาก แล้วเราจะดึงประโยชน์จากสิ่งนั้นได้มากตามไป.
ไม่เป็นคนที่จะไปก้าวก่ายเรื่องราวของธรรมชาติ แต่จงเป็นคนที่เฝ้าดูและเฝ้ามองธรรมชาติอย่างสิ่งที่มันเป็นไป ใส่ใจแต่ไม่ใส่อารมณ์ ตั้งใจแต่ไม่ตั้งตระหง่านเกิน หากว่าเราสามารถทำได้อย่างที่มันเป็นไปจริง ๆ ตัวเราก็จะเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ รับรู้และเข้าใจสรรพสิ่งได้ทั้งหมด ความสุขที่ควรได้รับก็จะได้รับ แล้วความทุกข์ที่ย่างกรายเข้ามามันก็จะถอยหลังกลับไปสู่ที่ควรจะเป็นเหมือนเดิม.
ไม่ผลักไสไล่ส่งสิ่งใด สังคมที่ไปได้ไกล ก็เพียงเพราะสังคมเห็นประโยชน์ของความก้าวหน้าในเรื่องนั้น ๆ แต่การที่เราจะมองธรรมชาติอย่างไปได้ไกลบ้าง เราก็ต้องมองธรรมชาติอย่างที่มันเป็น เมื่อเรามีครอบครัว มีคนรัก หรือว่ามีลูกก็สมควรที่จะมองเขาเหล่านั้นอย่างสิ่งที่เขาเป็นไปด้วย ไม่ใช่เอาแต่มองว่าเราอยากให้เขาเป็นไปได้ดังใจเราไปเสียหมด สังเกตว่าเขากำลังคิด พูดหรือกระทำสิ่งใดอยู่ตอนนี้.
พัฒนาตนเองอยู่เนือง ๆ มันคือการพัฒนาการตามรู้ของอารมณ์และจิตใจในแต่ละวัน มองไปตรง ๆ มองไปทื่อ ๆ บางทีอาจจะต้องเถรตรงไปบ้าง แต่ถ้าเราเถรตรงกับธรรมชาติ มันก็จะให้ผลตรงไปตรงมาตลอด แล้วธรรมชาติก็จะมาอยู่ข้างเราอย่างแน่นอน เพราะเมื่อใดที่เราเข้าใจสิ่ง ๆ นั้น เราก็ดื่มด่ำกับสภาวะดังกล่าว จากการที่เรามองอย่างสิ่งที่มันเป็นก็จะงดงามเหมือนภาพวาดอันวิจิตรที่เราได้รังสรรค์ด้วยตัวของเราเอง.
ธรรมชาติจะมาเป็นตัวบ่งชี้ว่า ให้เรามองมันอย่างที่มันเป็น มิใช่ให้มันเป็นในสิ่งที่เราอยากให้เป็น
ศุภกิตติ์ กิติมหาคุณ