มีใครบ้างที่ไม่เคยได้ยินคำว่า ทุกอย่างมันก็แค่นั้นเอง หรือว่ามันเป็นเรื่องทั่ว ๆ ไป ใคร ๆ ก็ต้องเข้าใจกันได้ แต่แน่นอนว่าสิ่งที่จะอธิบายต่อไปนี้คือ สิ่งที่เรียกว่าธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เป็นประโยคง่าย ๆ ที่เพิ่มความซับซ้อนไปอีกขั้นหนึ่ง เหมือนกับเด็กที่เติบโตขึ้นมาท่ามกลางความวุ่นวาย เขาก็ย่อมมองว่าความวุ่นวายนั้นเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา ต่างจากเด็กที่เติบโตมาท่ามกลางความสงบ เขาก็ย่อมมองว่าความสงบนั้นเป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน.
ประโยคนี้แปลเป็นภาษาอังกฤษคือ Common sense is not common ความรู้สึกทั่วไปที่เราคุ้นเคย แต่เมื่อเราไปคุยกับอีกคนที่เขาไม่เข้าใจความรู้สึกนั้น มันก็มีความแตกต่างราวฟ้ากับเหว ไม่ต่างอะไรกับปลาในทะเลที่ถามเต่าเลยว่า “บนบกเป็นอย่างไรบ้างเจ้าเต่า” ถึงแม้เต่าจะตอบอย่างไรปลานั้นก็ย่อมไม่เข้าใจอยู่ดี ความหมายที่แท้จริงคือ เราต้องรู้ว่าแต่ละคนมีความเข้าใจหลักพื้นฐานนั้นต่างกัน ไอคำว่า “แค่นี้เองไม่รู้เหรอ” มันอาจจะเป็นความหมายว่าก็ไม่รู้จริง ๆ ก็ได้นะ.
บางครั้งในการตัดสินใจเลือกเดินในชีวิตก็ล้วนแต่พบเจออะไรที่หลากหลาย แล้วแน่นอนว่าทุกการตัดสินใจย่อมพบทางเลือกใหม่ที่เข้ามายังชีวิตเราด้วยเสมอ บางครั้งเราไม่รู้จึงตัดสินใจสิ่งนั้นก็เพียงเพราะเราไม่มีความรู้สึกสามัญที่จะไปตัดสินใจสิ่งเหล่านั้นก็ได้ แล้วไอความรู้สึกสามัญต้องฝึกกันยังไง ก็ไม่มีคำตอบที่ชัดเจน.
หากจะอธิบายคำว่า ความรู้สึกสามัญก็คงประมาณว่าทุกคนไม่ได้มีลางสังหรณ์ในเรื่องนี้กันทุกคน บางคนมีบางคนไม่มี แล้วการจะมีได้ก็เกิดจากการสังเกตบ่อย ๆ การทำซ้ำทำให้เกิดปัญญาขึ้นมา เราก็เลยต้องค่อย ๆ เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ตามความเป็นจริง อย่างที่เหตุการณ์นั้นเป็นจริง ๆ ไม่เช่นนั้นความรู้สึกสามัญมันก็จะไม่เกิดขึ้นมา.
ความเชื่อที่ว่า ทุกคนจำเป็นต้องรู้สิ่งนี้หรือสิ่งนั้นเหมือนกับเรา มันอาจจะเป็นแค่อุดมคติสำหรับคนที่เชื่อว่าตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกใบนี้ ไม่มีใครสามารถรู้เท่ากันได้ทั้งหมด แต่บางทีก็อาจจะโคจรมาเจอกันในบางเวลา บางความสัมพันธ์ และบางจังหวะของชีวิต ทั้งนี้ ขอให้เรามีความรู้สึกสามัญที่ตรงตามความเป็นจริงก็พอ เพื่อที่จะสามารถใช้ชีวิตอยู่บนโลกได้อย่างสามัญ.
เมื่อของธรรมดามักจะไม่ธรรมดา ก็เพราะคนเรามีความรู้สึกสามัญแตกต่างกันไป
ศุภกิตติ์ กิติมหาคุณ