ภาพลวงตา

เมื่อชีวิตมาบอกกับเราว่า การจะไปหาหนทางอื่นนอกจากการมองสิ่งที่มันเป็นตามความเป็นจริงนั้น เป็นคำตอบในชีวิตที่เราทุกคนตามหากันมานาน การพยายามไขว่คว้าในสิ่งที่เราไม่มี หรือว่าเราเพิกเฉยต่อการมีอยู่ของสิ่ง ๆ นั้น จึงไม่ใช่ฐานะที่เราจะพึงกระทำได้อย่างแท้จริง.

มนุษย์ทุกคนล้วนแต่มีสิ่งที่ปกปิดเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นความผิดพลาด ความล้มเหลว หรือแม้กระทั่งความทุกข์ระทมในจิตใจ ฉาบทาด้วยการหลอกตัวเอง และการสร้างโลกเสมือนจริงขึ้นมา เพื่อหลีกหนีความเป็นจริงตรงหน้า มิหนำซ้ำเรายังไม่เคยคิดจะเข้าใจเลยว่า ชีวิตไม่ใช่เป็นสิ่งที่จะมีความสุขได้ หากเรายังคงดำเนินชีวิตไปแบบนี้อยู่ แต่กลับกลายเป็นว่าชีวิตคือสิ่งที่ต้องคอยพิจารณาอย่างยิ่งยวด ห้ามปล่อยปละละเลยไปอย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นภาพลวงตาก็ยิ่งจะครอบงำจิตใจอันบอบช้ำของเรา กัดกินจนเราไม่สามารถมองเห็นความจริงได้อีก.

ในอนาคตกาล จะมีเทคโนโลยีมากมาย ที่หล่อหลอมให้คนยิ่งห่างไกลความจริงมากยิ่งขึ้น เหมือนราวกับว่าคนที่จะต้องกลับมาสู่โลกความจริงเป็นสิ่งที่ยากเข้าไปทุกที สิ่งนั้นมีชื่อเรียกว่า Virtual reality เป็นเครื่องมือสำหรับให้โลกเสมือน ซ้อนโลกเสมือน (ทางความคิด) ซ้อนกับการไม่ยอมรับความจริง เพื่อที่จะให้เราได้มีความสุขในโลกนั้นจริง ๆ ณ ตอนนี้อาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องสนุกสนาน ทว่า หากเรามองไกลกว่านั้น เราจะพบว่าการเสพโลกเสมือนนี้ มันจะทำให้เรายิ่งไม่พบเจอทางออกของปัญหา รวมถึงความทุกข์ก็ยิ่งจะยืดยาวออกไปด้วย.

การจะมีชีวิตอย่างมีความสุข อาจจะเป็นเพียงแค่นิทานหลอกเด็ก นิยายเพ้อฝัน ให้สำหรับคนที่ยังคงตามล่าหาความสุขกันอยู่ในทุกวัน หากเพียงเรารู้จักใช้ รู้จักเป็น และรู้จักมี 3 สิ่งนี้ย่อมมาบอกแก่เราว่า เราควรจะศึกษาคู่มือในการมองภาพลวงตาให้ออก ไม่ใช่ให้ภาพลวงตาทางความคิด ซึมซาบเข้าไปยังความจริง จนเราไม่สามารถแยกแยะได้อีกต่อไปว่า อะไรกันแน่ที่จริง และอะไรกันแน่ที่ไม่จริง.

รู้จักใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุด หากว่าเราใช้โลกเสมือนเป็นจริง ๆ เราจะสามารถลองสร้างสิ่งต่าง ๆ ขึ้นมาก่อน ลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไร ล้มเหลวหรือประสบความสำเร็จ แต่ก็อย่าลืมว่าโลกเสมือนจะไม่มีความจำเป็นเลย หากเราไม่กลัวที่จะล้มเหลว เหตุผลที่โลกเสมือนยังคงได้รับความนิยม ก็อาจจะเพราะมนุษย์เราเริ่มกลัวปัญหาที่จะเข้ามายังชีวิต และหลบหนีเข้าไปในนั้น จนไม่อยากกลับออกมาอีกเลย.