ค้นหาตัวเอง

ถ้าการค้นหาตัวเองคือการเริ่มต้นที่จะรู้ว่า ตัวเองต้องการอะไรในชีวิตจริง ๆ กระนั้น เราจะพบเจอสิ่งที่ตัวเองต้องการจริง ๆ ได้อย่างไรกัน มันเป็นคำถามที่แม้แต่นักปราชญ์ยังไม่สามารถอธิบายแทนกันได้ เพียงแต่บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองผ่านตัวหนังสือ และคำพูดได้เท่านั้นเอง จุดเริ่มต้นคือเราต้องการความสุข จุดจบคือเราต้องการรู้ว่าความสุขอยู่ที่ใดกันแน่.

หนทางแม้มากมาย แต่หากขาดคุณภาพไปแล้วไซร้ ก็มิอาจจะบอกได้เลยว่า ตัวเราต้องการอะไรในชีวิตอย่างแท้จริง การจะพบเจอสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้น จำเป็นจะต้องรู้จักตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก ซึ่งการรู้จักตัวเองจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเสาะแสวงหา หรือที่เรียกว่าการตั้งคำถาม ระยะเวลาในการค้นหาตัวเองจะเท่ากับการที่เรารู้จักตัวเอง นั่นหมายความว่าต่อให้เรายังไม่เจอตัวเองในวันนี้ ก็ไม่ใช่ว่าอนาคตเราจะไม่สามารถเจอตัวตนของเราได้ เพราะเวลาเป็นอนันต์ มันไม่มีอยู่จริง.

คำถามที่ควรตั้งที่สุดคือ เราเกิดมาเพราะอะไรกันแน่ แล้วการที่เราเกิดมาในสถานที่บางแห่ง ครอบครัวประมาณนี้ หรือว่ารูปร่างดีแย่แบบนี้ มันเกิดจากอะไรกัน ซึ่งการตั้งคำถามไปถึงการที่เรามา ณ จุดนี้ จึงเป็นคำถามเริ่มต้นของการค้นหาตัวเอง แล้วมันก็นำมาซึ่งความเชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม และอดีตชาติด้วยเช่นกัน ถึงแม้เราจะไม่เชื่ออย่างสนิทใจ แต่อย่างน้อยสิ่งที่เราเป็นทุกวันนี้ก็ต้องมีบางสิ่งนำพาเรามาอย่างแน่นอน.

ให้ลองสังเกตกันไปเลยว่า ความรู้สึกเวลาที่เราตัดสินใจทำอะไรแต่ละอย่าง มันมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง เช่น เวลาเห็นคนทะเลาะกันเรารู้สึกยังไง เวลาเราเห็นสัตว์เลี้ยงที่เรารักตายต่อหน้าต่อตา เรามีความคิดอย่างไรบ้าง หรือว่าเวลาเราเห็นคนเจ็บปวดเรามีปฏิกิริยาเช่นไร สิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญในการจะค้นหาตัวเองทั้งหมดเลย แล้วคุณจะเลือกเป็นได้แค่สองทางก็คือ เป็นคนดีและคนไม่ดี.

ทางในโลกนี้ไม่มีทางอื่น นอกเสียจากทางแห่งความดีและทางแห่งความไม่ดี เมื่อไรก็ตามที่เรารู้หนทางของชีวิต เราจะค้นพบตัวเองว่าเราต้องการอะไร ใช้ชีวิตอย่างสิ่งที่เรามุ่งหมายเอาไว้ แล้วจงอย่าเสียใจในสิ่งที่เราเลือกเดิน ถึงแม้ชีวิตเราจะสุขหรือทุกข์ อาจจะไม่สำคัญเท่ากับเราเคารพตัวเอง และเคารพสิ่งที่เราเลือกเดินหรือไม่ หากเราได้เดินทางแห่งความดีแล้ว เราจะพบเจออีกทางหนึ่งที่เกิดขึ้นหลังจากทางแห่งนี้ ก็คือทางสายเอก หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าทางสายกลางนั่นเอง.