ไม่เป็นไร

มีสักกี่ครั้งที่เราจะพูดคำว่าไม่เป็นไร และจะมีสักกี่หนที่เราตระหนักรู้ว่า คำว่าไม่เป็นไรนี่แหละ เราควรจะพูดกันมากน้อยแค่ไหน บางคนก็ไม่พูดคำนี้เลย บางคนก็พูดคำนี้อยู่ตลอดเวลา หากแต่เพียงคำนี้มันอาจจะเป็นคำที่อันตรายคำหนึ่ง ที่ถ้าหากเราใช้มันผิดจังหวะก็อาจจะทำให้ทุกสิ่งแย่ลงก็ได้.

คิดดูว่า ถ้าหากเราใช้คำว่าไม่เป็นไรกับความคิดเห็น หรือแม้กระทั่งการยอมจำนนในลักษณะที่ส่งผลต่ออนาคตของเราเอง มันจะหมายถึงว่า ไม่เป็นไรนี้จะเป็นการเปิดทางให้ทุกสิ่งเข้ามาหาตัวเราได้ แต่กระนั้นหากเราใช้คำว่าไม่เป็นไรกับการที่เราลดอัตตาตัวตนลง ใช้มันเพราะเป็นความเกรงใจ มิใช่เพราะความอยากดี อยากเด่น หรืออยากดัง สิ่งนี้จะเสริมสร้างเกราะป้องกันที่แน่นหนาให้กับชีวิตของเราเอง.

บางครั้งคำว่าไม่เป็นไร ก็เป็นคำที่สื่อถึงความเพิกเฉยต่อสิ่งต่าง ๆ ก็ได้ และก็สามารถเป็นคำที่ทำให้เรารู้สึกว่า เรื่องแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก แล้วถ้าสมมุติเราพูดประโยคข้างต้นกับผู้อื่นก็อาจมิใช่ฐานะที่พึงกระทำได้เลย เพียงเพราะการที่เราพูดว่าไม่เป็นไร เราควรจะพูดคำนี้กับตัวเราเอง มิใช่ไปพูดแทนคนอื่น หรือว่าสิ่งอื่นอย่างเด็ดขาด ลองคิดดูว่า ถ้ามีคนมาทำให้เราเสียใจ แล้วมีคนอื่นมาพูดว่า “เห้ยแกเรื่องแกมันเล็กน้อยเองนะ ดูเรื่องของเราสิใหญ่กว่ากันเยอะ ไม่เป็นไรหรอกแกอะ” มันจะกลายเป็นประโยคที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการเพิกเฉยต่อความรู้สึกของผู้อื่นไปโดยปริยาย.

ประโยคบางประโยคเราอาจจะต้องคิดคำนึงถึงบุคคลอื่นให้มากเข้าไว้ รวมถึงคำว่าไม่เป็นไร ก็เป็นคำที่ปลอบประโลมจิตใจที่ดีระดับหนึ่ง เช่น การที่เราให้กำลังใจตัวเองอยู่เนือง ๆ ดังประโยคที่ว่า “วันนี้อาจจะไม่ใช่วันที่เลวร้ายที่สุดหรอกนะ ไม่เป็นไรนะ สู้ไปให้ถึงที่สุด ยังไงแล้วอนาคตก็ขึ้นอยู่กับวันนี้อยู่ดี” หากการที่เราพูดว่าไม่เป็นไรกับตัวเอง คำนี้ย่อมกลับกลายเป็นคำที่มหัศจรรย์ได้เลย.

แล้วคำทุกคำก็ล้วนแต่จะมีบริบทที่แตกต่างกันไป มันอยู่ที่เจตนาของเราว่าจะให้คำนี้ไปแทนความรู้สึกแบบไหน เพราะไม่ว่าคำแต่ละคำจะมีมากน้อยเพียงใด แต่ถ้าเราไม่รอบรู้ในการใช้งานมัน มันก็อาจจะทำลายความสัมพันธ์ลงไปได้เลย ลองใช้คำว่าไม่เป็นไรกับสิ่งที่แทนตัวเรา และไม่ใช้คำว่าไม่เป็นไรกับความรู้สึกของคนอื่น เมื่อใดที่เราตระหนักรู้แบบนี้แล้ว ชีวิตเราก็จะเริ่มต้นเอาใจเขามาใส่ใจเราเมื่อนั้น.