ความสำเร็จ

คงไม่มีใครไม่อยากประสบความสำเร็จหรอกจริงไหม แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าใจคำว่าความสำเร็จ คำถามมากมายเกี่ยวกับหนทางแห่งความสำเร็จ และความสงสัยเกี่ยวกับความสำเร็จก็มีมากเช่นกัน จากหนึ่งสู่ร้อย จากร้อยสู่พัน และจากพันสู่หมื่นตามลำดับขั้น ไม่ว่าจะมีหนทางสักกี่หนทาง แต่ความสำเร็จนั้นก็ขึ้นชื่อว่าทำได้ยากยิ่ง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็พร้อมที่จะปฏิบัติเสมอ.

การกำหนดเป้าหมายไปที่ความสำเร็จนั้นขึ้นอยู่กับว่า ‘เราตั้งความสำเร็จไว้ในจุดใด’ เพราะนิยามคำนี้กว้างมาก และเกินกว่าจะกำหนดขึ้นมาได้ว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่ที่รู้ ๆ กันก็คือความสุข ความเบิกบานใจ หรือความเป็นเกียรติชื่อเสียงแก่ตนเอง และคนรอบข้างด้วย แต่ในที่นี้จะเน้นไปที่ความสำเร็จเชิง ‘นามธรรม’ หมายถึงว่า “ความสำเร็จอันเนื่องด้วยความรู้สึกยินดี ในตอนที่กำหนดเป้าหมายในชีวิต ระหว่างใช้ชีวิต และบั้นปลายการใช้ชีวิต” จะไม่เน้นไปที่ความสำเร็จแบบมีเงินทอง อำนาจ ชื่อเสียง.

โดยมากแล้วก็จะหาคนที่ ‘เข้าใจ’ ในหลักของความสำเร็จแบบนามธรรมยากอยู่พอควร เพราะเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้แถมไม่มีใครชื่นชมกัน ดูเหมือนว่าจะว่างเปล่า และไร้สาระกันไป แต่ทว่า การกำหนดเป้าหมายในชีวิต แล้วมุ่งหน้าเดินทางก็จะเป็นเหตุผลให้คนที่เดินทาง นั้นมีความสุขในการกระทำเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้นด้วย.

โดยแบ่งเป็นสองสิ่งคือกำหนดเป้าหมายชีวิต 1. การกำหนดไปที่ผู้อื่นเป็นหลัก 2. การกำหนดไปที่ธรรมชาติเป็นหลัก ดังนั้นสองข้อนี้ จะใกล้เคียงกันคือมีความสำเร็จอันเนื่องด้วย ‘ผู้อื่น’ หรือ ‘ธรรมชาติ’ มันก็คือ ๆ กันนั่นแหละ แต่จะเน้นไปคนละด้าน เช่น เกี่ยวกับผู้คน ความเป็นอยู่ และการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน อีกด้านก็อย่างเช่น ต้นไม้ ใบหญ้า สิงสาราสัตว์ และธาตุทั้งสี่คือ ดิน น้ำ ไฟ ลมเป็นต้น.

เหตุผลที่ให้มุ่งเน้นความสำเร็จไปที่สิ่งนอกตัวเรา ก็เพราะความสำเร็จในชีวิตมิอาจเกิดจากการที่บุคคลนั้นแสวงหา แล้วได้รับสิ่งที่แสวงหานั้นแต่กลับกลายเป็น การแสวงหาความสำเร็จจะเกิดจากการที่ได้ ‘ให้’ สิ่งต่าง ๆ แก่ผู้อื่น หรือสิ่งแวดล้อมรอบด้าน หลังจากนั้นจะได้รับพลังของความสุข ความชื่นชม และความยินดีเองโดยอัตโนมัติ โดยที่ไม่จำเป็นต้องไปหวังว่าเราทำอันนี้แล้วจะได้อะไรกลับคืนมา หรือว่าเราทำอันนี้แล้วจะดีจริงเหรอ ระหว่างทำจะมีความสุขรวมถึงบั้นปลายเช่นกัน.