โอบกอดการใกล้ความสำเร็จ

ความคิดเห็นต่อการบรรยาย

Lewis รู้สึกว่ามันเป็นความโชคดีที่ได้งานที่ Museum of Modern Art ซึ่งเป็นช่วงเดียวกับภาพวาดของ Elizabeth Murray ได้จัดแสดงพอดีรวมถึงเธอได้เรียนรู้อะไรมากมายด้วย เธอรักที่จะชมภาพวาดตั้งแต่ตอนปี 1970 ในขณะที่เธอมองภาพวาดเหล่านั้นเธอก็ได้คิดถึงลวดลายของมัน รวมถึงสัญลักษณ์ที่ประกอบเข้าด้วยกันอย่างลงตัว.

คำถามที่เธอได้ถามคนวาดว่า “ความคิดอะไรที่ผุดขึ้นมาในหัวตอนที่ได้วาดภาพบ้าง” คนวาดภาพเหล่านั้นมักจะทิ้งภาพที่พวกเขาวาดไปอยู่บ่อยครั้ง เพราะมันไม่ตรงกับสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก และทุกครั้งที่ทิ้งไปเพื่อนบ้านก็ได้หยิบผลงานจากถังขยะที่เพิ่งทิ้งไป แล้วนั่นคือการที่เพื่อนบ้านได้เห็นคุณค่าของผลงานศิลปะมากกว่าที่คนวาดภาพเห็น.

ผู้คนส่วนมากจะเน้นย้ำให้คุณประสบความสำเร็จ พวกเขาเฉลิมฉลองกับความสำเร็จนั้น ด้วยความเป็นผู้สร้างสรรค์และเป็นผู้เชี่ยวชาญ คำถามที่เธอถามกับเรื่องนี้ว่า “แล้วจะทำอย่างไรให้เราเปลี่ยนจากความสำเร็จไปสู่การเป็นความเชี่ยวชาญได้ล่ะ” มันคือคำถามที่เธอถามมันมาอย่างยาวนานมาก เธอคิดว่ามันจะมาตอนที่เราเริ่มต้นที่จะให้มูลค่ากับของขวัญการใกล้ความสำเร็จ.

เธอเริ่มที่จะเข้าใจถึงคำถามเหล่านี้ในวัน May Day ซึ่งเป็นวันที่มีการจัดเตรียมคนยิงธนู ผู้หญิงก็ได้มีโอกาสร่วมงานนี้เช่นกัน สิ่งที่เธอเห็นคือมีคนยิงธนูคนหนึ่งที่ดูแปลกแยกกับคนอื่น การยิงธนูนั้นดูเหมือนว่าจะพลาดเป้าไปเพียงนิดเดียว แต่คนยิงธนูคนนั้นกลับเดินออกมา แล้วก็กินไอศกรีมแบบหน้าตาเฉย ซึ่งเธอมองว่าการที่จะทำแบบนี้ได้ต้องมีความคิดอะไรที่แตกต่างกับคนอื่นบ้าง.

สำหรับเธอแล้วความสำเร็จอาจจะเป็นการที่คุณสามารถยิงธนูได้เข้าเป้า 10 คะแนน แต่ความเชี่ยวชาญมันไม่จำเป็นต้องเข้าเป้าตลอดเวลา เพราะคุณจะไม่เกิดกระบวนการทำซ้ำขึ้นมาได้ ความเชี่ยวชาญไม่ใช่ว่าจะต้องดีเยี่ยมตลอดเวลาและมันก็ไม่เหมือนกับความสำเร็จด้วย ความเชี่ยวชาญไม่ได้ตั้งเป้าไว้ที่เป้าหมาย แต่มันคือการทำต่อไปเรื่อย ๆ.

Elizabeth Murray ได้ทำให้เธอประหลาดใจด้วยการที่ภาพได้รับเลือกก่อนหน้านี้ นักวาดภาพที่ชื่อ Paul Cézanne มักจะคิดว่าผลงานของเขาไม่เคยเสร็จสมบูรณ์สักที เขาจงใจทิ้งมันเอาไว้เพื่อที่จะมาแก้ไขผลงานอีกเรื่อย ๆ ซึ่งตลอดชีวิตของเขาได้เขียนชื่อไว้เพียง 10% ของผลงานทั้งหมด วรรณกรรมที่เขาชื่นชอบมากที่สุดเรื่องหนึ่งก็คือ The Unknown Masterpiece ของ Honoré de Balzac เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเอกของเรื่องกำลังวาดรูปเขาอยู่.

Franz Kafka ก็เห็นความไม่สมบูรณ์แบบเมื่อคนอื่นกำลังชื่นชมผลงานของเขา ลึก ๆ เขาคิดว่ามันยังไม่ดีพอและตอนที่เขาตายไป เขาอยากให้ผลงานทั้งหมดถูกเผาไปกับเขาด้วย ทว่า เพื่อนของเขากลับปฏิเสธการร้องขอของเขา และผลงานทั้งหมดก็ยังดำรงอยู่จวบจนปัจจุบันนี้ ไม่ว่าจะเป็น America, The Trial และ The Castle ทุกผลงานล้วนแต่ไม่เสร็จสมบูรณ์ คือหยุดกลางคันไปเสียเฉย ๆ.

อีกนัยของความเชี่ยวชาญคือการก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ มันก็คือการที่เข้าถึงแต่ไม่ใช่การไปถึง ทั้งการที่เรากำลังอยู่ในช่องว่างระหว่าง “สิ่งที่คุณต้องการจะไป” และ “สิ่งที่คุณต้องการจะเป็น” ความเชี่ยวชาญมันคือการอุทิศตนเพื่อการสร้างสรรค์ ไม่ใช่ใช้การสร้างสรรค์เพราะมันเป็นงาน.

เราเห็นผู้คนจำนวนหนึ่งที่ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ เลยนั่นคือนักสำรวจยอดเขาที่ชื่อว่า Ben Saunders เขาเคยกล่าวไว้ว่า “สิ่งที่เขาทำอยู่ไม่มีคำว่าประสบความสำเร็จ ก็เพราะทุกวันนี้สิ่งที่เป็นแรงขับของจิตวิญญาณคือการใกล้ความสำเร็จ” เรามักจะก้าวหน้าก็ต่อเมื่อเราไปยังสุดขอบปลายทางแล้ว เหมือนกับ Duke Ellington ที่เขามักจะบอกว่าเพลงที่เขาชื่นชอบส่วนใหญ่มาจากบทละคร และมันก็มักจะเป็นเพลงต่อไปที่เขายังไม่ได้แต่งมันขึ้นมา.

ส่วนของการใกล้ความสำเร็จคือการที่แยกออกจากกันไม่ได้กับความเชี่ยวชาญ ก็เพราะผู้ที่ชำนาญส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเรากำลังทำอะไรลงไป มันเรียกว่า Dunning–Kruger effect ซึ่งเหตุการณ์นี้คล้ายกับที่ The Paris Review ได้สัมภาษณ์ James Baldwin ว่า “อะไรที่เป็นสาเหตุให้ความรู้นั้นเพิ่มมากยิ่งขึ้น” เขาตอบว่า “คุณต้องเรียนรู้ว่าคุณนั้นยังรู้น้อยนัก”.

Thomas Gilovich และทีมของเขาได้ศึกษาเกี่ยวกับคนที่ได้รางวัลเหรียญเงินและเหรียญทองแดง จะมีความรู้สึกว่าการที่ได้เหรียญเงินก็ดีกว่าเพียงเล็กน้อย ถ้าเทียบกับการที่เขาได้เหรียญทองแดงหรือที่โหล่ และเรื่องนี้ก็เห็นได้ในการพนันของคนที่กำลังจะใกล้ความสำเร็จ เขามักจะเอาเล็บขูดไพ่และก็ถือว่าเป็นหนึ่งสาเหตุให้เกิดภาวะหัวใจวายเฉียบพลันได้.

Jackie Joyner-Kersee ในปี 1984 พลาดการได้เหรียญทองไปในกีฬา Heptathlon แค่เวลาเพียง 1 ต่อ 3 วินาที ต่อมาในปี 1988 เธอได้เหรียญทองไปในกีฬา Heptathlon ด้วยคำแนน 7,291 คะแนน และไม่มีใครสามารถทำคะแนนได้สูงกว่าจนถึงตอนนี้ เหตุผลหลักในการที่เธอได้พยายามต่อไปจากการแข่งขันครั้งแรกที่ยังไม่ได้เหรียญทอง ก็เพราะเธอยังเชื่อว่าเธอสามารถไปถึงยังจุดนั้นได้.

ในวัฒนธรรมของ Navajo คนที่เป็นนักแกะสลักทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ก็มักจะจงใจให้ลายแกะสลักนั้นไม่สมบูรณ์ ก็เพราะพวกเขาเชื่อว่านั่นคือลายแกะสลักของดวงจิต บางครั้งก็เป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาได้ทำงานต่อไปได้ รวมถึงช่วยเหลือคนอื่น ๆ ไปในตัวและให้พวกเขาสามารถคิดค้นสิ่งใหม่ ๆ ขึ้นได้.

ความเชี่ยวชาญไม่ใช่การที่เราทำสิ่งนั้นอย่างเก่งกาจและไม่มีความผิดพลาดอะไรเลย แต่ความเชี่ยวชาญนั้นคือการใกล้ความสำเร็จ รวมถึงไม่ใช่แค่บรรลุถึงเป้าหมายที่ได้ตั้งเอาไว้ เพราะคุณรู้ชัดแล้วว่าการบรรลุเป้าหมายมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสามัญ แถมยังเพิ่มความโลภแก่ตัวเองอีก สิ่งที่โค้ชยิงธนูจงใจให้คนที่ยิง ไม่ได้ได้ยินในสิ่งที่สอนก็เพื่อให้ได้ลองผิดลองถูก ความล้มเหลวนั่นแหละเป็นครูที่ดีกับเราเสมอมา การสร้างอย่างไม่สมบูรณ์แบบนั่นแหละ เรียกว่าความเชี่ยวชาญอย่างแท้จริง.