Description
มีคนมาปรึกษาว่า เรามีปัญหาเรื่องครอบครัว และเรื่องความสัมพันธ์ เรารู้สึกว่ามันเป็นปมในใจที่แก้ไม่หายสักที ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนนะคะ คือเราเป็นลูกคนกลาง มีพี่สาว 1 คน และน้องชาย 1 คน อายุห่างกันแค่ 2-3 ปี ช่วงเด็กเราเป็นเด็กเรียนดี ตั้งใจทำทุกอย่าง เพราะเราอยากให้แม่สนใจเราบ้าง เราเรียนได้ที่ 1 ตั้งแต่ ป.1 ถึง ป.6 แต่ไม่เคยได้รับคำชมหรือของขวัญสักชิ้น ต่างกับน้องชายที่เคยได้ที่ 1 แล้วแม่ให้จักรยาน แม่ไม่เคยซื้อของให้เราเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะเราไม่ค่อยงอแง แต่เรารู้ดีว่าเราเอาแต่ใจมาก แต่ไปบังคับเพื่อนแทน เพราะการเอาแต่ใจของเรา ได้กลับมาคือการทำลายชุดที่เราชอบ และตีเราแทน เราผ่านช่วงวัยเด็กก้าวเข้าสู่วัยรุ่นด้วยการเรียนที่ยังรักษามาตรฐานได้ดี อยู่ห้อง 1 ตลอดที่เราเรียนตอนมัธยม เกรดดีบ้าง ลงบ้างแต่ไม่เคยมีปัญหาหนัก ๆ ต่างกับพี่สาวที่ท้องในวัยเรียน และน้องชายที่เรียนไม่จบ เหมือนเราจะเข้าใจดีว่าการที่พี่สาวกับน้องชายทำแบบนั้นทำให้แม่ทุกข์ใจ แต่บางครั้งเราก็กลับมานั่งร้องไห้คนเดียวบ่อย ๆ เราเลยรู้สึกอยากที่จะแก้ความรู้สึกเกลียดครอบครัวตัวเองค่ะ
– ถ้ามีปัญหาทางใจให้แก้ที่ใจ ถ้ามีปัญหาทางกายให้แก้ที่กาย และถ้าเรารู้ว่าคนข้าง ๆ มีปัญหามากกว่าก็จงแก้ปัญหาจะดีที่สุด
– การมองอะไรแค่มุม ๆ เดียวมันจะทำให้เรามองไม่เห็นปัญหาที่แท้จริงว่า บางทีเราอาจจะทุกข์น้อยที่สุดแล้ว กับปัญหามวลรวม
– แล้วการฝึกฝนที่จะสวมรองเท้า หรือสวมแว่นตาเดียวกับพ่อแม่พี่น้อง ก็เป็นเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน อย่างน้อยเราจะได้เข้าใจความคิดของคนอื่นบ้าง
– ไม่มีใครได้รับทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่แรก เราทุกคนล้วนลงทุนลงแรงด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น หน้าที่เราคือทำต่อไปในจุดที่คิดว่าเราจะภูมิใจในชีวิต เมื่อเราได้มองย้อนกลับมา
– หากว่าเราไม่ได้รับอะไรจากพ่อแม่ ให้เรากลับมามองที่ตัวเองก่อนว่า สิ่งที่เราได้รับมีอะไรบ้าง ลองจดมันลงในสมุดบันทึกหรือโทรศัพท์ก็ได้ เพื่อเป็นการย้ำเตือนว่าเราอาจจะมีอะไรมากกว่าที่เราเรียกร้องด้วยซ้ำไป
