Description
มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ ไม่รู้จะเริ่มไงดี ความรู้สึกตอนนี้ มันดาวน์ ๆ หน่วง ๆ ไปหมด ปกติแล้วเป็นคนร่าเริง ตลก หัวเราะง่าย เป็นที่ปรึกษาให้กับคนอื่นทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องเพื่อน ความรัก ครอบครัว คอยรับฟังทุกคนที่มีปัญหา แต่พอเรื่องตัวเองเอาไม่รอดทุกที มองไปทางไหนก็ไม่รู้จะปรึกษาใครดี จนมาเจอเพจนี้ เลยลองพิมพ์มาดู ตอนนี้กำลังเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ กำลังขึ้นปี 5 เพราะเรียนไม่จบตามหลักสูตร 4 ปี ในขณะที่เพื่อนคนอื่น ๆ จบหมดแล้ว กำลังรับปริญญากันอีกเดือนหน้า เสียใจมากเลยค่ะ รู้สึกเหมือนทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ที่เห็นเพื่อนรุ่นเราจบกันหมดแล้ว ตอนนี้มหาลัยกำลังจะเปิด ก็เหลือเราคนเดียว คงต้องเรียนคนเดียว ในวิชาที่ติดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ท้อจนไม่แน่ใจแล้วว่าจะจบไหม แล้วยิ่งจะถึงวันใกล้รับปริญญา เพื่อนก็ขอให้ไปช่วยถ่ายรูปกับถือของให้ แต่ใจเราไม่อยากไปเลย มันต้องดาวน์แน่ ๆ ในวันนั้น แล้วยังมีงานรวมรุ่นที่ต้องพบกันของชมรมบัณฑิตรุ่นเรา เราก็ไม่อยากไปเลย เรารู้สึกแย่ไปหมด อยากจะหนีหายไปอยู่คนเดียวเงียบ ๆ กลัวเพื่อนจะสงสัยว่าหายไปไหน พอยิ่งใกล้เปิดเทอมแล้วกดดันไปหมดเลยค่ะ ว่าเราจะสู้ได้ไหม ไหวไหม เพราะยังเหลือวิชาที่ต้องเก็บอีกหลายตัว แล้วยิ่งตอนนี้โครตเหงาเลย เพื่อนไปทำงานที่ไกล ๆ กันหมด นี่คืออย่างหนึ่งที่ไม่เล่าเรื่องที่เราเครียดให้เพื่อนฟัง เพราะเห็นว่าเพื่อนทำงานแล้ว เครียดเรื่องงานกัน คงไม่มีใครมานั่งฟังปัญหาของเราหรอก แล้วก่อนหน้านี้เราสนิทกับผู้ชายคนหนึ่ง ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป แล้ววันหนึ่งเขามาบอกว่า เขาเลือกที่จะทำความฝันของเขา เขาขอจบทุกอย่าง เขาขอออกไปจากตรงนี้ ตอนนั้นทั้งใจทั้งความรู้สึกโครตพังเลย ในใจได้แต่ถามว่า แล้วทำไมเราถึงเดินไปกับเขาพร้อมความฝันของเขาไม่ได้เหรอ รู้สึกเหมือนโดนทิ้งเลย ทุกอย่างเป็นสีเทาไปหมด มันไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะตื่นมาทำอะไร มืดไปหมดทุกด้าน มันทั้งจุกทั้งเจ็บ แค่มองเพดานน้ำตายังไหลเลย ตอนนี้ทั้งท้อทั้งหมดกำลังใจ ตอนนี้แต่อยากกอดใครสักคน (ไม่ค่อยสนิทกับครอบครัว ไม่คุยเรื่องส่วนตัวกับที่บ้าน ที่บ้านมองว่าเราเป็นคนดูแลตัวเองและเข้มแข็ง)
– ปัญหาเรื่องเรียนในสิ่งที่ต้องแก้ไขคือตั้งใจเรียนให้ได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
– ปัญหาเรื่องเพื่อน เป็นสิ่งที่แก้ยากพอสมควร ให้ลดความคาดหวังลงกว่านี้
– ปัญหาเรื่องผู้ชาย ก็จำเป็นมาก ๆ ที่ต้องปล่อยเขาไป ไม่ใช่ว่าเป็นเพื่อนหรือแฟน
– ตอนนี้ไม่อยากทำอะไร ก็ไม่ต้องทำอะไร แต่อย่าปล่อยให้มันเนิ่นนานจนเกินไปมันจะเรื้อรัง
– มีครอบครัวมากมายที่ไม่อยากเล่าเรื่องส่วนตัวให้กันฟัง แต่อย่างหนึ่งที่อย่าลืมทำเลยคือ ‘การคุยกับตัวเอง’
