Description
มีคนมาปรึกษาว่า ก่อนหน้านี้ผมป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามาร่วมสิบปี แต่ผ่านมาได้สบาย ๆ เพราะมีแฟนช่วยเหลืออยู่ แต่ตอนปี 2561 แฟนที่รักมาก ๆ ของผมเสียชีวิตไป และตั้งแต่นั้นมาผมก็ใช้ชีวิตฝืนไปวัน ๆ แถมเพิ่งไปตรวจสุขภาพมาก็พบเจอมะเร็งมาไม่นาน และผมก็เลือกปฏิเสธจะรักษา ตอนนี้ผมเหลือเวลาอีก 3-8 เดือน ผมไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีเงิน ไม่มีเพื่อน และไม่มีครอบครัว คิดอะไรไม่ออกว่าจะทำอะไรต่อไปกับชีวิตที่เหลือดีครับ ตอนนี้ไม่รู้สึกเศร้าเลยกับสิ่งที่เจอมาตอนนี้ เพราะตั้งแต่แฟนผมเสียไปใจผมก็แตกสลายไปหมดแล้ว ผมรู้สึกว่าที่ผ่านมามันมีความสุขพอแล้ว ไม่มีเป้าหมายอะไรต่อไปเลย ไม่มีอะไรที่อยากจะทำก่อนเสียชีวิต คิดว่านอนเล่นไปเรื่อย ๆ หาอะไรดู หรือหาอะไรทำแก้เซ็งไปวัน ๆ จนกว่าร่างกายมันจะไม่ไหวแล้วแค่นั้นเอง ไม่ต้องห่วงเรื่องอาการซึมเศร้าของผม สามารถให้คำปรึกษาได้เต็มที่เลย มันไม่ได้อ่อนไหวมากขนาดนั้น ในกรณีนี้ผมรับมือได้สบายมาก เพราะผมป่วยมาเป็นสิบปีแล้ว ผู้ป่วยซึมเศร้าก็เป็นเหมือนคนอื่นเลยครับ ฝากด้วยครับ
– ถ้าเราเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว แถมมิหนำซ้ำเรายังพึ่งพาสิ่งอื่น หรือคนอื่นอยู่ ให้เราเตรียมใจที่จะพังทลายได้เลย
– หากว่าสถานการณ์ในชีวิตในบริบทอื่น ๆ เช่น เราเป็นคนที่ต้องพึ่งพิงผู้อื่นอยู่เสมอ ก็จะมีผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน
– ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะไปควบคุมสถานการณ์ต่าง ๆ ในสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นคนรักตายจากเราไป หรือว่าจะมีสิ่งใดเลวร้ายหรือว่าดีงามก็ตามแต่
– เป้าหมายชีวิตเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมาก คนที่เป็นซึมเศร้าทุกคนไม่มีเป้าหมายที่ชัดมากกว่าความรู้สึกที่ถาโถมมาในแต่ละวัน แก้ด้วยการตั้งคำถามให้ถูกทาง
– ทั้งนี้ ใช้ชีวิตที่ยังคงมีอยู่ให้ได้เกิดประโยชน์สูงที่สุด นี่คือเป้าหมายเดียวที่เราควรใส่ใจ ให้จำลองความรู้สึกไปเลยว่าเราจะตายวันนี้ พรุ่งนี้ แล้วตอนนี้เราทำอะไรได้บ้าง
