Description
มีคนมาปรึกษาว่า ช่วงนี้หนูนอนไม่หลับเลย เบื่ออาหาร คือมันหิวนะ แต่มันไม่อยากกิน รู้สึกเบื่อทุกอย่าง ไม่อยากจะทำอะไรเลย หงุดหงิด โกรธ อารมณ์แปรปรวนด้วยช่วงนี้ แล้วก็ช่วงนี้ชอบอยู่คนเดียว ตีตัวออกห่างเพื่อน มันเศร้า เหมือนเครียดกังวลไม่รู้เป็นอะไร คืออยากจะกรีดข้อมือนะ แต่เคยกรีดไปแล้วแต่มันไม่โดน คิดอยากตายคือ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น ไม่มีใครเข้าใจเราหรอก สิ้นหวัง ท้อแท้ เรียนก็ไม่เข้าใจ ความจำก็ไม่ดี ไม่มีสมาธิในการเรียนด้วย อีกเรื่องนึงก็คือ ชอบชวนเพื่อนทะเลาะคือรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่ดีพอสำหรับเขาแถมยังกดดันเรื่องครอบครัวอีก เครียด กังวล แล้วยิ่งเวลาสอบตกนี่เหมือนจะเป็นบ้า ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เหนื่อยจัง จะมีใครเข้าใจเราไหม เอาจริงก็อยากระบายให้ใครสักคนฟังนะ แต่เราไม่อยากพูด กลัวเราจะร้องไห้ออกมา แต่เอาจริงมันก็อึดอัดมากนะ แม่ก็ไม่เข้าใจ หยุดเรียนมาสี่วันแล้ว พรุ่งนี้ก็คงต้องไปเรียน แต่ถึงไปก็เหมือนไม่ได้ไป ไม่ได้รับรู้อะไร คือเราไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย มันปั่นป่วนสับสน ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก แล้วตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าหลงเหลือใครอยู่ในชีวิตเราบ้าง ตอนนี้ก็มีไข้อีก ตอนนี้อยากพักยาว ๆ เลย เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน นอนไม่หลับทั้งคืน เครียดเรื่องเรียน การบ้าน เพื่อน และโรงเรียน
– อย่างแรกเลยมีสติก่อน การบ่นไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นแน่นอน
– การหยุดฟุ้งซ่านจะต้องฝึกสมาธิ แต่ขั้นแรกฝึกสติก่อนเลย
– ทุกอย่างเหมือนจะพังทลายลงมาตรงหน้า เพราะสาเหตุเดียวไม่รู้จักตัวเอง
– อารมณ์ที่ผ่านเข้ามามันก็มักจะผ่านไป แต่การจมอยู่กับอารมณ์นั้นไม่ช่วยให้เราพ้นทุกข์ได้
– อย่าคิดว่าจะมีใครเข้าใจเราไหม เพราะต่อให้คนทั้งโลกเข้าใจคุณ แต่ถ้าคุณไม่เข้าใจตัวเองก็จะเหมือนไม่มีใครเข้าใจเราอยู่ดี
