Description
คือหนูเป็นซึมเศร้าค่ะ เรียนอยู่ ม.5 แต่ติด 0, ร เยอะมาก ๆ เพราะไม่ค่อยได้ไปโรงเรียนตอนนี้คืองานก็เยอะมากไม่รู้จะผ่านเทอมนี้ไปได้ไหม มันไม่มีอารมณ์อยากไปเรียน ไม่อยากเจอใคร ทุกอย่างขัดหูขัดตาไปหมดล่าสุดคือเพื่อนมาบอกว่าเราอยู่ในการพิจารณาสถานะการเป็นนักเรียน ใจนี่คือ เคเลย ไม่เป็นก็ไม่ต้องเป็นสิ แต่แม่ก็บอกว่าอีกนิดเดียวก็จบแล้ว ตอนนี้คิดอยู่ว่าจะสู้ต่อดีมั้ย หรือจะหาทางอื่นที่ไม่ต้องเรียน ม.ปลายแล้ว มันเริ่มจากตอนนั้นสอบเข้า ม.4 จริง ๆ แล้วคืออยากเรียนภาษาค่ะ แต่ที่บ้านอยากให้เรียนสายวิทย์ ก็เลยเลือกเรียนพอสอบเลือกห้องแล้วได้ห้อง 2 ที่บ้านเลยเข้าใจว่าก็คงไปรอดแหละ สุดท้ายก็ไม่เราเริ่มไม่อยากไปเรียน เบื่อ อยากอยู่คนเดียว พอไม่ไหวเลยดรอปไปปีนึงพอเริ่มดีขึ้น.. ไม่สิ ไม่ดีขึ้น มันเหมือนเดิม ก็เลยตัดสินใจเริ่มใหม่ เรียน ม.4 ใหม่ แต่ครั้งนี้เลือกสายภาษา แต่ก็ไม่มีเพื่อนอยู่ดีค่ะ มีแต่เพื่อนเฟค ๆ ต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็นินทา มันน่าเบื่อ รำคาญ มันหงุดหงิด มาเรียนบ้างไม่มาบ้าง จนตอนนี้ก็เหมือนเดิมเลยค่ะ เบื่อคนพวกนี้ ไม่อยากเจอ
– ให้มองดูว่าอคติมันมีทั้งด้านดีและด้านไม่ดี
– ทุกคนล้วนมองกันโดยใช้พื้นฐานของความคิดตัวเราเองอยู่แล้ว
– ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนความคิดใครให้เปลี่ยนความคิดเราเองดีที่สุด
– ถ้าเรายังไม่สามารถจัดการความอคติได้ต้องใช้ธรรมะช่วย
