Description
มีคนมาปรึกษาว่า ปัญหาการไม่รู้จักตนเองดีพอ ไม่เท่าทันเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันค่ะ ก่อนอื่นเลยเดิมเป็นโรคซึมเศร้า อารมณ์ไม่นิ่งวอกแวกไม่มีสมาธิ เป็นคนคิดเองเออเองตลอดเวลา ไม่มีที่ไหนรักษาหายได้นอกจากตัวเราเอง แต่ยอมรับว่าตัวเราเองก็รับรู้ช้าไม่รู้อะไรเป็นอะไร พอมาคุยมาปรึกษาเรื่องเหล่านี้ก็ไม่ได้หายขาด คือคนที่เคยคุยแล้วทำให้รู้สึกสดชื่น ชิว ๆ สบาย ๆ ไม่คิดมาก ทำใจให้ดี ๆ มันก็มีความสุขกว่าสิ่งอื่นใด ไม่รู้จักตนเองดีพอ ไม่อยากนึกอะไรให้มาก ส่วนใหญ่อยากให้ตัวเองรับรู้จริง ๆ ไม่ใช่แค่ฟัง ๆ แต่แบบกระตุ้นตัวเองให้ได้ ก็มีเรื่องให้น่านึกถึงเช่น ตัวเราเอง คุณพ่อ คุณย่า แต่คิดมากไปก็กลับเกิดผลเสียต่อตนเอง เหมือนชีวิตนี้ทำอะไรก็ได้อะ แม้ต้องพิถีพิถันก็เหนื่อยมาก แต่ชุ่ย ๆ ก็แย่ แบบเออทำ ๆ ไปดีกว่ามาเครียดแล้วไม่ทำ คนเราต่างความคิดบางทีเราก็ทำไปแบบมึน ๆ อย่างงี้ก็ไม่ดี แต่แบบก็คิดมากไปก็เท่านั้น เครียด ๆ เกิน ทำไมต้องเป็นอะไรที่คนอื่น ๆ ไม่ได้เป็นแบบเราด้วย จะมีก็หนึ่งในล้านคิดมากเครียดคิดไปเองมันน่ากลัวจริง ๆ เพราะบางทียับยั้งไม่ได้ก็ส่งผลเสียต่อตัวเองและคนรอบข้าง
– ต้องเรียนรู้ที่จะเปิดรับข้อมูลใหม่ ๆ ด้วยเสมอ การที่เราไปนั่งคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้านี้แค่คนเดียว จึงไม่ใช่คำตอบนั้น
– การที่เราต้องรู้จักฟังธรรมะเพื่อให้จิตใจได้เบิกบาน และสงบเย็นมากยิ่งขึ้น มันจะทำให้เราเรียนรู้ที่จะปรับตัวให้เข้ากับสิ่งต่าง ๆ ได้มากยิ่งขึ้น
– ความคิดมาก ความเครียด และความกังวล ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเรารุดหน้าได้อย่างแท้จริง รังแต่จะสร้างความถดถอยให้กับชีวิต
– การฝึกอย่างแรกเลยคือ เรียนรู้ที่จะมองผู้คนรอบข้างอย่างเข้าใจ เราจะไม่เข้าใจตัวเราเองก็เพราะเราไม่เคยคิดจะเข้าใจผู้คนรอบข้างจริง ๆ
– โรคซึมเศร้าคือการที่จิตจมอยู่กับตัวเองตลอด ไม่ยอมออกไปไหน เราจะต้องต้านทานแรงนั้นให้ได้ ไม่มีใครมีความสุขในโลกใบนี้ มีแต่คนที่ทุกข์ทั้งนั้น ทุกข์มากหรือน้อยอีกเรื่องนึง
