Description
มีคนมาปรึกษาว่า มันแปลกรึเปล่าคะ ที่เราจะน้อยใจเพราะอยากมีเพื่อนเหมือนคนอื่น ๆ เดินห้างด้วยกันนั่งกินข้าวด้วย อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ แต่โดนทางครอบครัวสั่งห้ามไว้ เพราะคำว่าเป็นห่วง ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยกินเหล้าเมายาหรือบ้าผู้ชายเลย ต้องจัดการกับความรู้สึกยังไงดีคะ อยากมีเพื่อนนั่งคุย นั่งปรึกษา เรื่องบางเรื่องเราก็อยากจะคุยกับเพื่อนเท่านั้น ทุกวันนี้อยู่คนเดียว เคยคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องธรรมดา แต่สุดท้ายก็แอบมานั่งร้องไห้
– ชีวิตเราไม่สามารถออกแบบได้ทั้งหมด เพียงแต่เราสามารถออกแบบมุมมองต่อสิ่งที่เราเจอได้
– บางครั้งพ่อแม่เป็นห่วงมากเกินไปบ้าง น้อยเกินไปบ้าง สิ่งเหล่านี้เราไปเปลี่ยนมุมมองของพ่อแม่ไม่ได้ เพียงแต่น้อมรับและปรับตัวตาม
– ทุกคนจะต้องมีเวลาที่จะต้องพบเจอและลาจากเป็นเรื่องธรรมดา เวลาเราอยู่ในฐานะของลูกเราก็มองว่าอึดอัดลำบากใจ แต่เชื่อเถอะวันนึงเราเป็นพ่อแม่คนจะเข้าใจเอง
– การมีเพื่อนคุย เพื่อนคอยรับฟังและปรึกษาถือว่าทำให้ชีวิตดีขึ้นได้อย่างแท้จริง ให้ลองหาโอกาสคุยกับพ่อแม่ดูต่อรองกับเขาว่าเราแค่อยากมีเพื่อน และคอยรายงานว่าเราไปไหนบ้าง
– ชีวิตคนเราไม่ได้เป็นเหมือนกันทั้งหมด เราอาจจะมีในสิ่งที่คนอื่นไม่มี และก็ไม่มีในสิ่งที่คนอื่นมี ให้มองในสิ่งที่ตัวเราเองมี วันนี้เราอาจจะต้องใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่ โฟกัสที่ตรงนี้ดูก่อน
