Description
มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากปรึกษา เราอายุ 19 ปีค่ะ พ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราอายุ 10 ขวบ เราได้อยู่กับพ่อที่แต่งงานใหม่ แม่เลี้ยงเราเป็นคนพูดจารุนแรงกับเรามาก ทำร้ายจิตใจเราด้วย เราอยู่ร่วมกับเขามาจะ 9 ปี พยายามเงียบตลอดจนเราไม่ไหวและอธิบายออกไป แต่ฝั่งแม่เลี้ยงบอกว่าเราเถียง คำพูดของเขาทำร้ายจิตใจเราเสมอ เราเอาเรื่องที่เกิดขึ้นบอกพ่อทุกอย่าง แต่มันกลับรุนแรงมากขึ้น กระทบความรู้สึกกับทุกฝ่ายจนเราจะมีอาการซึมเศร้า เราตัดสินใจบอกพ่อแต่เขาก็ไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่พาเราไปหาหมอ แม่เลี้ยงบอกว่าเราเป็นบ้า เราไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว เลยหนีมาหอแฟน ช่วงแรกพ่อก็เป็นห่วงพอได้คุยกันพ่อก็เข้าใจมากขึ้น เราออกมาประมาณ 3 เดือน เราต้องเรียนแต่มีปัญหาทางการเงิน ปีหน้าแฟนเราต้องกลับบ้านไปหางานทำ แล้วเราก็ต้องดูแลตัวเอง มีทางเลือกคือเราต้องทำงานไปด้วย และก็เรียนไปด้วย แต่พ่อก็บอกว่าเราไม่ไหวแน่ ๆ อีกทางคือพ่อก็จะให้กลับบ้านและก็ให้เราเลิกกับแฟน แต่เราไม่อยากกลับไปเจอสภาพแวดล้อมเดิม เราทรมานมาก ๆ เราได้ติดต่อแม่แท้ ๆ แต่เขาไม่มีเงิน และเขาก็บอกว่าจะทำงานส่งเงินให้วันละ 100 บาท เราก็เลยไม่แน่ใจว่าค่าใช้จ่ายจะพอใช้ไหม เราไม่รู้ว่าตัดสินใจเลือกทางไหนดีค่ะ
– เมื่อปัญหาครอบครัวเกิดขึ้น หน้าที่เราคือตั้งคำถามว่า แล้วเราจะออกจากบ้านนี้ไปได้หรือไม่ เพราะว่าไม่ใช่ทุกคนจะได้ทางออกตลอดเวลา
– ไม่ใช่แค่ในกรณีพ่อเลี้ยงหรือแม่เลี้ยงอย่างเดียว มันมีกระทั่งกรณีของพ่อแม่แท้ ๆ ของเราเองก็สามารถสร้างปัญหาได้เช่นกัน จับประเด็นให้ถูกก่อน
– ถ้าคำว่าอดทนไม่สามารถใช้ได้จริง เราก็จำเป็นจะต้องพึ่งพาตนเองให้มากเข้าไว้ และแน่นอนว่าบางครั้งมันยากมากในช่วงเริ่มต้น แต่พอเรายืนระยะได้มันจะสบายขึ้น
– หากว่าเราซึมเศร้า เพราะเราไม่สามารถก้าวข้ามผ่านปัญหาที่เราเจอได้ เราก็ควรไปพบแพทย์ ซึ่งไม่จำเป็นจะต้องบอกครอบครัวทั้งหมด ถ้ามันจำเป็นจริง ๆ ก็ลองไปเองดูเลยดีกว่า
– ทั้งนี้ ไม่มีทางไหนดีที่สุด มันมีแต่ทางที่เราเลือกและเคารพการตัดสินใจของตัวเอง ถ้าเราคิดว่าเศรษฐกิจแบบนี้ การที่เราไม่อดทนภายในครอบครัวมันจะแย่หรือดีกว่าการไปอดทนกับข้างนอก
