Description
มีคนมาปรึกษาว่า ตอนนี้เราอายุ 43 ปีค่ะ ตัดใจจากคนเก่าได้แล้ว พอเปิดใจมาก็มีคนเข้ามาเยอะมากเลยค่ะ แต่ส่วนมากจะเป็นเด็กอายุ 22-32 ปีค่ะ แล้วตอนนี้เขาก็อยู่ต่างประเทศกันด้วย คนล่าสุดอายุ 28 ปีค่ะ แต่เป็นฝรั่งตัวใหญ่ดูอายุมากกว่าอายุจริง แต่เราก็เป็นคนไทยที่หน้าเด็กคนนึงเลย คือเราไปเที่ยวต่างเมืองกันค่ะ เรานัดเจอเพื่อน ๆ ของเขาหลายคนนะคะ เขาก็แนะนำเราเหมือนกับเราเป็นแฟนปกติเลย แถมยังจับมือ กอด จูบ หอมโดยปกติที่เขากล้าทำต่อหน้าเพื่อน ๆ ทุกคนเลยแต่กลายเป็นเราเองค่ะที่รู้สึกอายมากกว่า อายสายตาคนอื่นเวลาเขามองมาที่เรา แถมคนนี้เขาก็ดีทุกอย่างเลย ไม่เคยทิ้งให้เราอยู่คนเดียวแถมการเที่ยวครั้งนี้ก็ไปไหนไปกัน มันเป็นทริปที่มีความสุขมาก ๆ ค่ะ แต่ความรู้สึกของเรามันบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า มันจะต้องจบลง มันไปต่อไม่ได้ เขายังอายุน้อย เราเลยอยากรู้ว่ามันจะผ่านช่วงเวลาและความรู้สึกยังไงไปได้บ้าง แล้วเราจะจัดการกับความคิดพวกนี้ยังไงได้บ้างคะ
– อายุมันอาจจะเป็นตัวแปรที่สำคัญในการครองคู่ แต่ไม่ใช่ตัวแปรของความสัมพันธ์เลย
– ถ้าเราวิตกกังวลว่าความสัมพันธ์ไปไม่รอดจริง ๆ เราอาจจะต้องกลับมาทบทวนตัวเองก่อนว่า สิ่งที่เป็นปัญหาที่สุดคืออะไร
– ปมปัญหาชีวิตในวัยเด็ก มันสะท้อนไปถึงปมปัญหาต่อไปในวัยกลางคน เราจึงต้องย้อนเวลากลับไปทบทวนปัญหาในวัยเด็กอยู่เนือง ๆ เสมอ
– ความรักก็คือความรู้สึกที่เราอยากให้อีกฝ่ายมีความสุข แต่ความหลงก็คือความรู้สึกที่อยากให้ตัวเราเองมีความสุข ต้องแยกให้ได้ก่อนที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์
– การที่เรารู้สึกอะไรกับตัวของเราเอง นั่นหมายความว่าเรามีประสบการณ์ทางด้านนั้นมามาก ยิ่งเราผิดหวังจากคนต่างวัย เราจะมีชุดความรู้หนึ่งที่ปิดกั้นความรู้สึกสืบไป
